foto: Kristine (links op de ladder, met blauwe broek) en Jozé (rechts op de ladder) tijdens één van hun Isreality-reizen naar Israël.
Volgens veel ervaringsdeskundigen is een reis naar Israël de duurste reis die je kunt maken, omdat je daarna altijd weer terug wilt. ‘Dat zullen we nog wel zien’, dachten Kristine en Jozé toen ze dat twee jaar geleden hoorden. Sindsdien zijn ze allebei al twee keer in Israël geweest.
Kristine en Jozé, jullie hebben het Israël-virus ook aardig te pakken?
Kristine: “Twee jaar geleden was ik voor het eerst in Israël. Voor deze reis werd mij verteld dat een reis naar Israël de duurste reis is die je kunt maken, want je wilt daarna altijd weer terug. Toen leek mij dat een tikkeltje overdreven en ik dacht: dat zullen we nog wel zien. Maar gedurende deze reis moest ik bekennen dat het toch echt zo is. Ik kan moeilijk beschrijven waarom, maar Israël heeft een hoog verslavingsgehalte. Je wandelt op plaatsen waar je over gelezen hebt in de Bijbel en ziet profetieën voor je ogen in vervulling gaan. Het hele land getuigt van Gods trouw! Dus voor iedereen die dit jaar Israël voor de eerste keer bezoekt: wees gewaarschuwd!”
Jozé: “Ik vind het geweldig om naar Israël te gaan. Het is moeilijk om het gevoel te omschrijven dat ik krijg als ik daar ben, maar het voelt fantastisch. Het mooie van de Isreality-reis vind ik dat je samen als jongeren werk kunnen verzetten voor Israël.”
“Israël heeft een hoog verslavingsgehalte.”
Kristine
Wat hebben jullie vorig jaar allemaal gedaan tijdens het vrijwilligerswerk in Jeruzalem?
Kristine: “Samen met medewerkers van het community center in de wijk Kiryat HaYovel hebben we met een groep jongeren uit Nederland gewerkt aan het opknappen van de gezamenlijke ruimtes en trappenhuizen van de woningen in deze wijk. We hebben de wanden geschilderd, de gaten in de muren opgevuld en de plafonds voorzien van een fris laagje verf. Je hoeft niet de meest handige klusser te zijn om dit te kunnen doen. Daar ben ik het levende bewijs van! Het gaat sowieso niet zozeer om het opknappen op zichzelf, maar om het feit dat je investeert in het land en de mensen die er wonen.”
Hoe reageerden de mensen die jullie hielpen?
Jozé: “Het was in het begin moeilijk om contact te krijgen met de bewoners. Ze liepen langs en zeiden soms gedag, maar gingen het liefst zo snel mogelijk naar hun kamer. Op een gegeven moment veranderde dat wel. De bewoners gaven ons te drinken, lieten ons gebruik maken van het toilet en een man begon ons zelfs te helpen! Tijdens het werk werden we begeleid door een paar Israëlische studenten.”
Wat was voor jullie het hoogtepunt van de reis van vorig jaar?
Kristine: “Pfff, dat is eigenlijk een onmogelijke vraag om te beantwoorden. Maar als ik toch antwoord móet geven zeg ik het contact met de mensen die in het land wonen. Israëli’s zijn echte praatjesmakers, in de goede zin van het woord. Het gebeurt regelmatig dat je op straat loopt en dat er iemand op je af komt om een praatje te maken. Veel mensen zijn nieuwsgierig naar wat je doet in Israël en heten je welkom in het Heilige Land. Dit typeert de gemiddelde Israëli: hartelijk en gastvrij. Soms met een tikkeltje cynisme, want ze vinden het toch wel gek dat je als jongere een reis naar Jeruzalem maakt en daar een gedeelte van je tijd doorbrengt door vrijwilligerswerk te doen, in plaats van dat je aan het strand van Tel Aviv ligt.”
Jozé: “Natuurlijk vond ik het gaaf om de hoogtepunten van Israël te zien, zoals de Oude Stad van Jeruzalem, de Olijfberg en Massada. Persoonlijk vond ik de ontmoetingen en de rust bij de Westelijke Muur (klaagmuur, red.) erg bijzonder. De eerste avond waren we de weg kwijt en vroegen we een vrouw om hulp. Ze was enthousiast over wie we waren en wat we kwamen doen in Israël en is het hele stuk met ons meegelopen, inclusief rondleiding! Onderweg vertelde ze haar eigen verhaal over hoe ze in Israël is komen te wonen. Ik vond het bijzonder dat ze zo met een stel onbekenden meeging. En zo hebben we nog een paar andere mooie ontmoetingen gehad.”
