Christenen die niet zoveel met Israël hebben verwijten christenen die dat wèl hebben nog wel eens dat ze Christus op een zijspoor zetten. Het lijkt wel alsof ze willen zeggen dat we in onze nadruk op Israël de centrale plaats van Christus uit het oog verliezen.
Met de komst van Christus is toch een nieuw begin gemaakt, er is een knop omgegaan in de heilsgeschiedenis. Sindsdien kun je toch niet meer van die grote woorden over Israël spreken?
Welke Christus?
Ik denk dan wel eens: jullie wijzen wel zo op Christus en daarmee denk je het gelijk aan je kant te hebben als je Israël naar de achtergrond verschuift. Maar over welke Christus hebben jullie het dan? Zegt het evangelie niet dat Hij de Koning van Israël is? Zegt Jezus zelf niet dat Hij gekomen is om de wet en de profeten te bekronen en te vervullen? Is de Messias van het Nieuwe Testament niet ook de Messias van het Oude Testament?
Nadruk op Christus? Natuurlijk! Maar dan wel de hele Christus.
Wat zeggen de profeten over Hem? Hij is de nieuwe Koning David Die Zijn volk zal weiden op de bergen van Israël (Ezechiël 34:15). Hij zal de verstrooide dochters van Juda en Israël thuisbrengen (Jesaja 11:12). De Messias zal de breuk tussen Juda en Israël helen en het volk tot eenheid zal brengen (Ezechiël 37:21).
Geen afstand nemen van God
De leerlingen van Jezus waren zich dat bewust. Zij zagen dat hun Meester geen afstand nam van wat God hen had leren geloven en hopen, maar dat Hij gekomen was om de beloften van God te bevestigen. Hun laatste vraag aan Hem is dan ook de vraag naar het moment waarop Hij het koninkrijk voor hun volk zou herstellen.
De nadruk op Christus is goed. Hij staat inderdaad centraal. Wij hebben Hem leren kennen als onze Heiland, die ons redt uit de duisternis van de zonden. Maar we moeten niet vergeten dat Hij het huis van Israël niet is uitgewandeld.
Nadruk op Christus? Natuurlijk! Maar dan wel de hele Christus en dat betekent blijvende aandacht voor Israël en haar plaats in de heilsgeschiedenis.
Dit artikel werd geschreven door ds. Henk Poot
