We gaan op weg naar Pinksteren. Maar wat was er nu zo nieuw aan het Pinksterfeest in Jeruzalem?
Eerlijk gezegd had ik het eerst over iets anders willen hebben dit keer. Ik kom net terug uit Israël – mijn hoofd en mijn hart zit er nog vol van – en dan wordt je hier geconfronteerd met de intimidatie van de anti-Israël groepen. Maar goed, ik denk dat toch het belangrijkste is dat we gevoed worden door de boodschap van de Bijbel.
Dat bepaalt hoe sterk we staan naast Israël.
Wat is niet nieuw op Pinksteren?
Allereerst natuurlijk dat het feest al eeuwen lang bestond. God had het zelf opgedragen aan zijn volk om het te vieren. Pinksteren is een oogstfeest en het past Gods volk om Hem te danken voor het dagelijkse voedsel. Maar daarnaast groeide Pinksteren toch vooral uit als het feest van de Wet, van de Thora.
De naam Pinksteren komt van het Griekse Pentacosta en dat betekent weer ‘Vijftig’. De Bijbel noemt het feest Shavuot, ‘Weken’ en daarmee verwijst het naar de zeven weken na de verlossing uit Egypte.
Vijftig dagen na de Exodus verzamelde de Heere Israël bij de Sinaï en daar verscheen Hij aan hen.
En niet zonder reden: Bevrijding moet ook een inhoud krijgen. Bij de Sinaï verklaarde God dat Israël voor Hem een heilig priestervolk zou zijn. Hij zou het meenemen naar zijn erfdeel om Hem in het land te dienen en om te leven zoals je als schepsel van God bedoeld bent. En daarvoor schonk God Israël zijn geboden, samengebracht in de Thora.
Dat vierden de discipelen ook die dag in Jeruzalem. Het was een traditie geworden om de hele nacht van Pinksteren te waken en bezig te zijn met het lezen van Gods Woord en dat is wat zij deden. En daarom ook waren ze bij elkaar gekomen.
Wat ook niet nieuw was met Pinksteren, zoals we daarover lezen in Handelingen 2, is dat er een streep ging door alles wat Israël van God gekregen had en wie zij was.
En wat ik vooral bedoel is dit: Het geloof in Jezus maakt de Joden geen kinderen van God! Voor heidenen ligt dat anders, die moeten nog binnen komen, maar de kinderen van Israël zijn het al. Zij worden geboren binnen het verbond van God met zijn volk. Daarom worden de jongetjes ook besneden. Israël heeft een lange en diepe relatie met de Heere. En het Nieuwe Testament verandert dat niet, dat zegt niet dat Israël weer nieuw moet beginnen en dat er in feite geen verschil is tussen Hollanders en Joden.
Ik zelf heb moeten leren dat Jezus en de apostelen geen afstand nemen van het geloof in hun dagen. Op bepaalde belangrijke punten is er met Jezus iets nieuws gekomen, maar op heel veel andere punten ook niet. Paulus heeft ook nooit gebroken met het Jodendom van zijn tijd. Dat was de bedoeling ook helemaal niet.
Johannes 1
Zo heb ik geleerd om het begin van het evangelie van Johannes anders te lezen, helemaal in overeenstemming met het Jodendom uit de eerste eeuw: In het begin was het Woord en het Woord was bij God en was God. Alle dingen zijn door het Woord geworden. Dat Woord schijnt als een licht in de duisternis alleen de duisternis heeft het niet begrepen heeft het Woord niet aangenomen.
Johannes schrijft hier volkomen in de traditie van Israël over de Thora. Hij vertelt met een paar woorden dat de wereld de Thora niet heeft aangenomen toen die de volkeren werd aangeboden. Maar dat Israël dat wel gedaan heeft en dat ze daarom kinderen van God genoemd worden. En voor de goede orde: Israël het volk dat door de Heere zelf geschapen en verwekt is. Het is een volk dat uit God geboren is, meer nog dan uit de mannelijke kracht van Abram, hun aartsvader. In die zin zijn de Joden ook kinderen van God zelf.
Wat is dan wel nieuw met Pinksteren?
Het nieuwe van de boodschap van het Evangelie is dat het Woord vlees geworden is en onder Israël zijn tabernakel heeft opgeslagen. In Jezus herkennen we de Zoon van God, de Thora en de Zoon van Israël in één persoon. En in Jezus heeft God het beloofde nieuwe en laatste verbond met zijn volk geschonken: De reiniging van alle zonden en het binnen dragen van de Thora in het hart van Israël door de Heilige Geest. God heeft de beste wijn tot het laatst bewaard, zo zal bij de bruiloft in Kana (Joh.2) klinken.
We lezen hierover in Jeremia 31:31. En dat gebeurt allemaal vijftig dagen na Pasen op het feest van de Thora in Jeruzalem. En waarom het dan gebeurt? Omdat de volgende stap het Koninkrijk van God is. God bekleed zijn volk als het ware met nieuwe kleren. Hij is bezig zijn kinderen te transformeren voor het leven in de toekomende eeuw.
En later ontdekt Petrus in Handelingen 10 en Paulus ontdekt het ook, dat dit allemaal ook aan de heidenen gegeven wordt.
Pinksteren: Feest van de zending?
Ja, in zekere zin wel, maar dan net zoals bij Ruth en Naomi, die ook rond Pinksteren aankomen in Bethlehem. En goed begrepen: Naomi moet niet zo worden als Ruth maar andersom. Ruth komt binnen in het aloude volk van God. En dat is ook de boodschap die vanuit Jeruzalem de wereld in gaat.
Wie mij een beetje kent weet dat ik tegen zending onder de Joden ben. En de reden is heel eenvoudig: Ik hoef Joden niet over te halen om kinderen van God te worden. En als ik over Jezus spreek is dat vooral wat Lukas zegt: Hij zal heel Israël bevrijden van al zijn vijanden. De Messias komt in weerwil van het gebrul van de Jodenhaters.
En al dat andere dan? Dat mogen we laten zien!
Wat betekent het dat we door Jezus gereinigd zijn en wat betekent het dat de Levende Thora is afgedaald in ons denken en in ons hart? Want dat is wat er met Pinksteren in Handelingen 2 gebeurde.
Dat betekent voor mij dat ik niet kan geloven zonder de Joden lief te hebben en dat ik naast Israël wil staan.
– Henk Poot
Ds. Henk Poot is één van de sprekers die namens Christenen voor Israël in heel Nederland spreekt over Gods trouw aan Israël.