fbpx

DOEkraïne dag 4: Don’t worry, be happy?

Dag 4
Deel deze post:
Lees ook:

Don’t worry, be happy! Dat vrolijke liedje zingt Anna, de local star van Bratslav, tijdens ons avondeten.

Die boodschap rijmt nou niet echt met de rest van onze dag, die opnieuw in het teken stond van de Holocaust. Na een ontbijt in een protestantse kerk in het altijd gezellige Nemirov rijden we door naar Tulchin. Daar ontmoeten we iron lady Rita Schweibes. Als kind maakte zij verschrikkelijke dingen mee.

40 kilometer

Rita en haar familie werden op een koude winterdag in december 1941 bijeengedreven, net als duizenden andere Joden uit Tulchin en omstreken. Zij moesten al hun kleren uittrekken en inleveren, waarna ze verplicht werden om te voet te vertrekken naar het concentratiekamp in Pechora – 40 kilometer verderop.

Wonder

Naakt en onder barre omstandigheden komt Rita daar twee dagen later aan. Haar vader wordt bij aankomst doodgeschoten, haar moeder sterft een maand later door honger, kou en verdriet. Het feit dat Rita vandaag voor ons haar verhaal vertelt is een wonder – een geschenk van God zoals ze zelf zegt.

Rita’s garagebox

Vier jaar van haar jonge leven (Rita was vijf jaar oud toen ze in het kamp terecht kwam) brengt ze door in Pechora, overlevend door via een gat in het hek eten het kamp binnen te smokkelen. De trauma’s die ze aan deze tijd overhoudt spelen nog steeds een belangrijke rol in het leven van Rita. Toch weerhoudt dat deze sterke vrouw er niet van om zich in allerlei vrijwilligersorganisaties in te zetten voor haar medemens. In haar garagebox leveren we 120 voedselpakketten af die Rita in de komende weken zelf verspreidt onder de Joodse gemeenschap van Tulchin.

Bizar

Daarna rijden we door naar Bratslav, een dorp waar tegenwoordig nog maar een paar Joden wonen, maar waar vóór de Holocaust de helft van de bevolking Joods was. Eén van de gruwelijkste gebeurtenissen die hier tijdens de Tweede Wereldoorlog heeft plaatsgevonden speelde zich af bij het meer van Bratslav. Wat nu een vredig watertje lijkt, herbergt een vreselijke geschiedenis. Tijdens een ijskoude winternacht werden 250 Joodse weeskinderen uit Bratslav naar dit meer gebracht. Met stokken werden zij onder het ijs geduwd, net zolang totdat ze door onderkoeling om het leven waren gekomen. De nazi’s bedachten de meest bizarre dingen om het Joodse volk uit te roeien…

Don’t worry, be happy

Nadat we de geschiedenis over de Joodse weeskinderen hebben gehoord van Faya, zelf dochter van twee Holocaust-overlevenden, ons mee naar het huis van haar moeder. Daar staat ons een heerlijk diner te wachten, bereid door babuschka Ella. Dan begint Anna te zingen: eerst een paar folkliedjes in het Oekraïens, daarna zingt ze Don’t worry, be happy:

Here’s a little song I wrote
You might want to sing it note-for-note
Don’t worry, be happy
In every life we have some trouble
But when you worry, you make it double
Don’t worry, be happy Don’t worry, be happy now

Zou het echt zo simpel zijn?