Twee blonde meisjes van 18 jaar, wat hebben die in Israël te zoeken? Die vraag werd ons afgelopen weken veel gesteld. Zo vaak dat we soms zelf het antwoord ook even niet meer wisten. Tijd om een goed antwoord te bedenken.
We hebben het hier nog onwijs naar mijn zin. We werken hier bij Aleh 5 middagen in de week en in de ochtend lezen we, danken we, eten we lekker enzo. Gewoon redelijk relaxed omdat we dan ook het huis voor ons alleen hebben.
Geen witte kerst
Bij Aleh helpen we mee en we merken dat we echt zo’n band met die mensen krijgen. We willen ze het liefst heel de tijd kusjes geven, maar ja, daar maken we ook niet echt vrienden mee. Wel is het nog steeds lastig dat ze bij ons in het huisje niet kunnen praten, waardoor je zo moeilijk weet wat ze willen, of dat ze iets niet lekker vinden ofzo. Het weer is hier ook nog zaligheid ten top, allesbehalve een witte kerst. Elke dag tussen de 20-30 graden in en de zon schijnt vooral heerlijk.
Doordeweeks hebben we veel contact met de national service girls omdat die beetje onze leeftijd zijn (18 tot 20 jaar) en ze zijn zo lief. We gaan bij ze op bezoek, leren van ze en doen dingen als bijvoorbeeld de sabbat op Aleh met hun mee vieren.
Tripjes
De dagen dat we vrij zijn maken we tripjes. We zijn bijvoorbeeld naar Be’er Sheva geweest, Eilat (heerlijk aan het strand, de boulevard, de Rode Zee met allemaal koraal en Nemo’s en Dory’s. We hebben daar gelogeerd in de Shelter, net als je in Amsterdam hebt, en dat was ook echt een gezellig sfeertje). Ook zijn we naar de Dode Zee geweest (daar op drijven, Massada bekeken en een dagje in Ein Gedi rond gewandeld met alle watervallen).
Jeruzalem
Op dit moment zijn we weer naar Jeruzalem onderweg waar we een aantal dagen blijven. We ontmoeten op de tourtjes maar ook in en rondom Aleh gewoon zoveel interessante mensen. Van VN-militairen tot allerlei mensen die alija hebben gemaakt (die dus vanwege hun joodse afkomst naar Israël zijn verhuisd), religieuze en niet-religieuze mensen (wat ook weer interessant is want ze leven niet volgens alle Joodse wetten maar worden door de wereld wel als Joden beschouwd) en backpackers. Mensen zijn hier in het begin niet allemaal even vriendelijk maar daarna zijn het schatjes.
Conflict
Ook hoor je veel over de conflicten en iedereens kijk erop. Je probeert het een beetje afzijdig te houden maar dat is toch lastig omdat er half wordt verwacht dat je een kant kiest voor Israël of voor Palestina. We dachten altijd vanuit hetgeen wat we een beetje hebben meegekregen dat het heel duidelijk was dat één iemand de bad-ass in het verhaal was, maar het is toch echt wel wat gecompliceerder. We hebben ergens medelijden met de mensen hier, want het is dodelijk vermoeiend om je bij iedereen die je ontmoet bezig te houden of diegene wel wil dat jij bestaat.
Samenleven
Bij Aleh werken Arabieren, Bedoeïenen en Joden. Het gaat goed samen en dat komt door de gedeelde visie en doordat ze wel allemaal redelijk de Israëlische regering willen hebben, omdat ze weten dat ze dan de meeste welvaart hebben en geen corrupte leiders. Het is allemaal een potje ingewikkeld en we doen hier kennis op om hele boeken te schrijven. We denken dat we maar niet meer gaan doorstuderen en zo gaan doorbreken.
Chanoeka
Verder hebben we geen heimwee. We merken wel dat we de december-zwartepieten-kerstsfeer een beetje missen. Maar wij hebben hier komende week Chanoeka en dat is gewoon lekker acht dagen feesten! Kunnen jullie niet tegenop!
Nisjika (= kusje) Lieke & Mathilde
PS: we kunnen al bijna vloeiend Hebreeuws. Nou ja, praten dan, want schrijven is onbegonnen werk.