Misschien was het wel je jongensdroom om te vechten in het leger: je te verbergen achter obstakels, stoere legeruniformen te dragen en te schieten op de vijand. Vlak voordat ik naar Israël ging speelde ik nog een potje paintball.
De adrenaline gierde door m’n lijf! Ik voelde me voor eventjes een ware soldaat totdat ik erachter kwam dat mijn paintballetjes op waren. Tja, wat nu?, dacht ik. Voor de Israëliërs is het leger echt geen A-team want het leger eist ook wel degelijk zijn slachtoffers. Het leger, de Israel Defense Forces (IDF), is niet zozeer gericht op de aanval, maar juist gericht op het verdedigen van het land. De IDF was dus ook deze week in Jeruzalem weer enorm actief.
Misschien heb je wel eens met een speelgoedklappertje geschoten, maar in Israël komen ze pas echt in het geweer. Met een M16 om de nek kun je de soldaten zo herkennen. Ze dragen hun geweer trots tijdens het winkelen en het uitgaan. Soms ziet dat er best apart uit als ze zo bij mij aan de kassa staan. Een Joodse vriend vertelde mij dat hij is getraind om binnen dertig seconden en geweer in én uit elkaar te halen.
Dit geldt overigens niet voor iedere eenheid binnen het leger. Bij je sweet sixteen krijg je een eerste brief toegestuurd en krijg je tot je achttiende allerlei interviews, examens en lichamelijke testen. Op die manier bepaal je samen met de IDF welke afdeling het beste bij je past. Daarnaast worden er allerlei gegevens van je verzameld: bloedtesten, DNA, vingerafdrukken en er wordt een 3D hoofd- en kaakscan gemaakt.
Mocht je omkomen tijdens een gevecht dan kunnen ze je in ieder geval identificeren. Jongeren moeten dus al gedwongen op jonge leeftijd bezig zijn met ‘leven en dood’. Ze moeten zelfs hun testament al schrijven voor als ze overlijden! Tja, dat zijn wel andere dingen dan waar mijn lieve pubers in de klas zich mee bezig houden!
Tijdens mijn reis heb ik inmiddels met verschillende Israëlische (ex-)soldaten gesproken. Bijna allemaal zijn ze trots dat ze hun land mogen of mochten verdedigen. Ik was bij een dodenherdenking voor omgekomen soldaten in Israël. Dat was erg indrukwekkend. Toen de zoemer ging, om twee minuten stil te zijn, stapten alle mensen op de snelweg uit de auto’s en waren angstig geëmotioneerd stil. Kippenvel!
Iedereen heeft hier wel een familielid, vriend of kennis die is omgekomen tijdens één van de oorlogen of aanslagen. Bijna alle Israëliërs hebben natuurlijk ook in het leger gezeten. Na een basistraining van één jaar is er een officieel moment waarop de Israëliërs officieel soldaat worden. Ze krijgen een geweer en een Bijbel. (Helaas alleen het Oude Testament) Mannen moeten vanaf hun achttiende drie jaar het leger in en vrouwen hoeven ‘maar’ twee jaar in dienst. Het verschil in diensttijd is naar aanleiding van Genesis 1:28. Ze geven de vrouw hiervoor de mogelijkheid om (veel) kinderen te kunnen krijgen. Geef ze eens ongelijk, want na twee jaar rondhuppelen in een legeruniform verlangt een vrouw toch ook wel eens naar een vrouwelijk jurkje?
Waar is God eigenlijk in dit verhaal, zul je je afvragen. God is eigenlijk altijd met Zijn volk geweest en zal ze niet in de steek laten. In de Bijbel deed God dit ook niet. In één van mijn lievelingsverhalen laat God voor Jozua de zon zelfs stilstaan:
‘Toen sprak Jozua tot den HEERE, ten dage als de HEERE de Amorieten voor het aangezicht de kinderen Israëls overgaf, en zeide voor de ogen der Israëlieten: Zon, sta stil te Gibeon, en gij, maan, in het dal van Ajalon! En de zon stond stil, en de maan bleef staan, totdat zich het volk aan zijn vijanden gewroken had. Is dit niet geschreven in het boek des oprechten? De zon nu stond stil in het midden des hemels, en haastte niet onder te gaan omtrent een volkomen dag.’
Jozua 10: 12-13
Misschien klinken sommige verhalen in de Bijbel soms wat gruwelijk, maar ook in de tijd van de Bijbel moest Israël al hun eigen volk verdedigen en daardoor soms vijanden vermoorden. In de afgelopen Gaza-oorlog deed God ook wonderen. Zo vertelde een IDF-commandant:
“Op een dag was een Hamasraket onderweg naar een groot winkelcentrum in Tel Aviv. Het tegenprojectiel dat vanuit de Iron Dome-installatie werd afgevuurd miste helaas het vijandelijk doel. Niet alleen de eerste keer, maar ook bij de volgende pogingen. Een krachtige oostenwind stak ineens op en dreef de vijandige raket de zee in.”
Als je met Israëlische soldaten praat kom je achter meer van dit soort verhalen. Toch mag het leger wel wat meer op God vertrouwen. Hoewel de soldaten in oorlogstijd wel lofliederen zingen, zijn veel van hen niet echt met God bezig. Er zijn onder Israëlische soldaten veel abortussen en hun daden zijn echt niet altijd okay.
Volgens experts heeft Israël een sterk leger en dat vinden ze zelf ook. In de stad vind je veel IDF-shirtjes en bordjes met: ‘America don’t worry, Israel is behind you!’ Dat is momenteel ook waarheid aan het worden. IDF-soldaten geven in het buitenland zelfs trainingen over terrorismebestrijding en ze zijn vaak de voorloper in uitvindingen voor beveiliging. Gelukkig zal dit alles in de toekomst volgens de Bijbel niet meer nodig zijn.
‘Hij zal oordelen tussen de heidenvolken en veel volken vonnissen. En zij zullen hun zwaarden omsmeden tot ploegscharen en hun speren tot snoeimessen. Geen volk zal tegen een ander volk het zwaard opheffen. Oorlog voeren zullen zij niet meer leren.’
Jesaja 2:5
Niet geschoten, altijd vrede? Nou ja, voorlopig zal er nog wel wat geschoten moeten worden, want zonder de verdediging van de IDF is er namelijk geen land Israël. Gelukkig zal er dus ook een tijd komen waarin er niet geschoten wordt en het altijd vrede is.
Eline (22) besloot haar werk als docent achter zich te laten en voor drie maanden naar Israël te gaan. Daar blogt ze elke week voor isreality.nl over bijzondere ontmoetingen, het leven in Jeruzalem en verrassende ontdekkingen.
