fbpx

BLOG / Saskia en de Joden van Zimbabwe (deel 1/2)

Saskia blogger
Deel deze post:
Lees ook:

De regen klettert al urenlang oorverdovend op het golfplatendak. Met een knorrende maag zit ik in een schuurtje te werken aan mijn stageonderzoek. Ik vertik het om in dit noodweer naar huis te lopen voor wat eten. Beter droog en honger dan nat en verzadigd.

Muurvast

Toen ik nog in Nederland was, had ik me het regenseizoen in Zimbabwe iets minder heftig voorgesteld. Vlak voor mijn vertrek gooide ik achteloos nog een plastic poncho in mijn koffer, niet wetende dat dit een onmisbaar item zou worden. Verder had ik mijn reis goed voorbereid. Stapels papierwerk uitgeprint zodat ik door zou kunnen werken als de stroom uit zou vallen – dit gebeurt inderdaad regelmatig. Als je dagenlang zonder internet en telefoon op een terrein vastzit dat omgeven is van overstromingen, dan wordt je leven plotseling wel heel eenvoudig.

Eindeloos zo eindeloos

Elke dag hoor ik muziek van allerlei kerken uit de wijde omtrek: United Methodist Church, Seventh day Adventists, Faith Ministries en ga zo maar door. In de kerken wordt volop in tongentaal gebeden en de diensten duren eindeloos. De ‘Apostles’ zijn een groep apart. Ze zitten in hun witte gewaden in de groene velden en geven occulte raadgevingen gemixt met Christendom. Ze laten zich niet uit het veld slaan door het regenseizoen, maar gaan in de stromende regen door met hun ceremonies. Zelfs ’s nachts zingen ze door.

Israël peiling

Vandaag is er gelukkig internet! Ik heb dus razendsnel al mijn favorite Hebrew songs gedownload zodat ik vanavond de stilte in mijn huisje kan verdrijven. Hoe leuk en tropisch het hier ook mag zijn, dat landje aan de Middellandse Zee is moeilijk te vergeten. Ik heb even gepeild bij Zimbabwaanse leeftijdsgenoten wat ze van Israël weten. Dat blijkt beduidend weinig te zijn. Een meisje is stomverbaasd als ik een foto van het ontwikkelde Tel Aviv liet zien. ‘Is this Israel?!’ Ze had een door oorlog verscheurd en onbewoonbaar beeld van Israël.

Zwarte man

Op aanraden van een Isreality-vriend doe ik wat research op internet. Ik ben verrukt als ik een intrigerende foto vind van een zwarte man met een gebedsdoek omgeslagen. Ze bestaan dus echt! Na wat mailtjes naar verschillende emailadressen heb ik uiteindelijk beet; ik word welkom geheten in de synagoge van de hoofdstad Harare! Ik heb het voorgevoel dat ik me daar heel erg thuis zal voelen. Het zal meer vertrouwd zijn om de thorarollen door de synagoge gedragen te zien worden dan om mee te wiegen op de maat van de pompoenrammelaars tijdens een processie in een Zimbabwaanse kerk.

I can’t wait!

Ik heb geen idee hoe de Joden hier hun geloof beleven. Zouden ze de thora in het Hebreeuws lezen of in het Shona? Is er een balkon voor de vrouwen in de synagoge? Dromen ze ook van aliyah maken of vinden ze het wel best in Zim? En hoe ziet de samenleving de ‘Lemba people’*?

Als het weer tijd wordt voor de zon en een wolkenloze hemel weet ik wat mij te doen staat: zo snel mogelijk vertrekken naar Harare om de Joden van Zimbabwe te begroeten!

*Lemba people zijn de Zimbabwaanse Joden.