Chrystal zag een oproepje op de Facebook van Isreality: vrijwilligers gezocht bij Aleh in Israël. Dat bericht veranderde haar leven.
Haar hagelwitte glimlach verklapt al een beetje dat Chrystal (25) een achtergrond heeft als tandartsassistente. Toch verruilde ze afgelopen zomer een tandheelkundepraktijk op de Veluwe voor een jaar voor Jeruzalem. “Ik houd van deze stad en haar mensen.”
Daar zitten we dan: hartje Jeruzalem! Voel je je hier al een beetje thuis?
“Absoluut. Vanaf dag één! Maar de mensen hier doen er dan ook alles aan om je thuis te laten voelen. Ze zijn heel gastvrij en behulpzaam.”
Het is ook niet je eerste keer in Israël…
“Dat klopt. Ik ben hier deze zomer voor de vierde keer neergestreken. Nu voor een langere periode, want ik ben van plan om een heel jaar te blijven. De eerste keer ben ik samen met mijn familie geweest. We waren er echt als toerist en hebben veel gezien. Toch bleef ik met het gevoel rondlopen dat er meer in zat.
Omdat ik het land ook eens van binnenuit wilde beleven ben ik er in de zomer van 2016 zes weken in mijn eentje geweest, waarvan ik het grootste gedeelte als vrijwilliger actief ben geweest bij Aleh, de grootste zorginstelling voor meervoudig gehandicapten in Israël. Dat beviel me zó goed dat ik een paar maanden later nog eens terugkwam en er nu dus zelfs een jaar zit.”
Waar ben je dan zo enthousiast over?
“Het weer natuurlijk! Haha, nee, het gaat gelukkig wel wat dieper dan dat. Voor mij als christen heeft het veel waarde om in Israël te zijn. Als je hier, net als ik, voor een langere periode bent dan leef je letterlijk mee met het Joodse volk. Je leeft toe naar de Joodse feesten of de shabbat. Dat vind ik bijzonder.
Bovendien zie je hier met eigen ogen Bijbelse profetieën uitkomen. Sterker nog: je wórdt onderdeel van diezelfde profetieën. Ik doe bijvoorbeeld vrijwilligerswerk bij Aleh. Daar wordt intensieve zorg verleend aan meervoudig gehandicapten. Sommigen van hen zijn volledig verlamd. Ik moet dan denken aan Jeremia 31, waar God zegt dat Hij het Joodse volk zal laten terugkeren uit alle landen van de wereld. ‘Onder hen zijn blinden en verlamden’, zegt Hij er dan specifiek bij. Want ook dát is de realiteit in Israël. Het is een meerwaarde als je als vrijwilliger juist iets voor hen mag betekenen.
Een andere profetie die onlangs voor me ging leven is die uit Jesaja 60, waar staat dat vreemdelingen de muren van Jeruzalem zullen herbouwen. Nou, ook dat heb ik met eigen ogen gezien! Ik ontmoette laatst namelijk een groep Nederlandse jongeren die namens Isreality actief waren in een project in Kiryat HaYovel, een achterstandswijk in Jeruzalem. Ze hadden net een maand lang gewerkt aan het opknappen van een paar flatgebouwen in die wijk. Kijk, je deelt zo’n profetie dan eerst onder het genot van een drankje en met een knipoog met elkaar, maar later dacht ik: God schakelt ons echt in om een onderdeel te vormen van Zijn Woord.”
Je doet zelf dus vrijwilligerswerk bij Aleh. Kun je wat meer over vertellen over Aleh?
“Zoals ik al zei is Aleh de grootste zorginstelling voor meervoudig gehandicapten in Israël. Wat ik zo hartverwarmend vind aan Aleh is dat er niet wordt gekeken naar de achtergrond van een bewoner. Het enige wat telt is de zorg die iemand nodig heeft. Of diegene nou moslim of Joods is, Bedoeïen of christen; dat doet er dus niet toe. Ikzelf werk in de vestiging in Jeruzalem, waar net als in de andere vestigingen van Aleh veel moslimbewoners hebben. Iedereen accepteert elkaar zoals hij of zij is en het belang van de kinderen staat altijd voorop.
Naast de professionele hulp die de vaste medewerkers van Aleh aan de patiënten geven zijn er ook heel veel vrijwillige handen nodig. Gelukkig zijn er veel lokale mensen die helpen, maar dat zijn er lang niet genoeg. Daarom werft Aleh ook vrijwilligers in andere landen. Er komen hier bijvoorbeeld veel enthousiastelingen uit Nederland. Ik geloof dat we zelfs koploper zijn! Vooral vanuit Urk zijn er veel vrijwilligers. Verder is het echt een mengelmoes van culturen. Ik werk samen met Duitsers, Polen, Finnen en zelfs een Japanner.
Mijn werkzaamheden zijn heel divers, maar bestaan bijvoorbeeld uit het verzorgen van maaltijden en zorgen dat de bewoners mentaal uitgedaagd blijven worden. We vinden het belangrijk dat ze zoveel mogelijk zelf kunnen doen. Daarnaast moet ik zorgen dat iedereen op tijd op de juiste plek is en spring ik bij waar dat nodig is.”
Wat voor reacties krijg je als vrijwilliger?
“Je merkt aan alles dat men hier blij is met wat je komt doen. Helemaal omdat veel mensen hier zich maar al te goed beseffen dat Israël niet zo geliefd is in het buitenland. Veel mensen die je pas één keer hebt ontmoet voelen al als familie. Dat is voor mij heel waardevol, omdat mijn echte familie een paar duizend kilometer verderop leeft.
Laatst stond ik bij de bushalte te wachten toen een vrouw me vroeg welke bus ze moest nemen. Aan mijn gebrekkige Hebreeuws merkte ze dat ik hier niet vandaan kom. Ze vroeg: wat doe jij hier?. Toen ik uitlegde dat ik als vrijwilligster bij een zorginstelling werk begon ze te stralen. Haar moeder bleek in een verzorgingstehuis te zitten dat voornamelijk draait op vrijwilligers. Eén van de vrijwilligsters die haar moeder hielp was een vrouw uit Nederland. Dat gaf mij ook het besef: ik ben hier niet alleen, maar er zijn velen net als ik.
Trouwens, niet alleen mensen die zelf direct met vrijwilligers in aanraking komen waarderen je aanwezigheid. Zo kreeg ik gisteren nog 10 shekel korting op mijn taxirit omdat de chauffeur het geweldig vond wat ik doe. En toen ik vorige week met een vriendin aan het backpacken was in het noorden van Israël kregen we spontaan een lunch aangeboden toen een man ontdekte dat we vrijwilligerswerk doen bij Aleh. Dat zijn kleine, leuke ontmoetingen die je het gevoel geven dat je het voor heel Israël doet.”
Stel dat mensen dit lezen en denken: dat wil ik ook! Heb je nog goeie tips voor ze?
“Allereerst zou ik tegen die mensen willen zeggen: twijfel niet langer en stap in het vliegtuig naar Israël! Veel organisaties hier zitten te trappelen om vrijwilligers. Bij Aleh zijn de faciliteiten bovendien goed geregeld, want je kunt vaak zo terecht in één van hun vrijwilligershuizen. Zo houd je voor jezelf de kosten laag en kun je iets moois doen voor de allerzwaksten van de Israëlische samenleving.
En dan die tips… Ik kan er vanuit mijn eigen ervaring wel een paar delen, denk ik. Het is bijvoorbeeld heel belangrijk dat je zelf initiatief neemt. Als je gaat zitten wachten totdat iemand komt vertellen wat je precies moet doen keer je na drie maanden waarschijnlijk onverrichter zake weer terug naar Nederland. Assertiviteit is echt een vereiste in Israël. Je moet je er ook goed bewust van zijn dat de Israëlische maatschappij heel direct is. Israëli’s worden wel eens vergeleken met een sabra. Dat is een vrucht die hard en stekelig is van buiten, maar juist zacht en mierzoet van binnen. Dat vind ik een mooi beeld van de mensen hier. Op het eerste gezicht lijken Israëli’s misschien hard, maar als je ze iets beter leert kennen blijken ze vaak juist heel vriendelijk en behulpzaam te zijn.
Een andere belangrijke tip: wees jezelf! Dat klinkt ontzettend cliché, maar het is wel echt zo. Iedereen hier is zichzelf en ze hebben het snel genoeg door als jij dat niet bent. Doe dus ook niet geheimzinnig over je christen-zijn. Als ik gevraagd word naar mijn geloof dan ben ik daar open en eerlijk over. Er zal niemand zijn die daar moeilijk over doet.
Toch zit er voor ons als christenen wel een belangrijke voorwaarde aan verbonden: je moet je in de ontmoeting met het Joodse volk bewust zijn van de christelijke geschiedenis richting hen. Dat er nu vreemdelingen naar Jeruzalem komen om de stadsmuren op te bouwen is mooi, maar vroeger kwamen de christenen vooral langs om de boel hier af te breken. Ik hoef denk ik niet uit te leggen wat voor schade we als christenen hebben aangericht in Israël en onder het Joodse volk. Het is nu aan ons om te laten zien dat het ook anders kan.”
