Er is niet veel moed voor nodig om te beweren dat de economische situatie van veel Palestijnen er niet al te rooskleurig voor staat. ‘Dat is de schuld van Israël’, zeggen critici van de Joodse staat. Tijd voor een check, vindt de Isreality Academy.
Groei van de Palestijnse economie
Vanaf 1967, toen Israël het er voor het zeggen kreeg, maakte de economie in wat we nu de Palestijnse Gebieden noemen een flinke groei door. Er was zelfs een periode waarin de Palestijnse economie tot de snelst groeiende ter wereld werd gerekend. Onder leiding van Israël behoorden de Gazastrook en Westelijke Jordaanoever tot de meest welvarende gebieden in de Arabische wereld.
Neergang
Maar dat veranderde allemaal vanaf 2000, toen de Palestijnse leider Arafat het tijd vond voor een nieuwe opstand tegen Israël. De veiligheidsmaatregelen als reactie op de geweldsuitbarstingen tijdens de Tweede Intifada zorgden ervoor dat veel Palestijnse werknemers niet of nauwelijks nog naar hun werk in Israël konden. Er kwamen nauwelijks nog toeristen naar Israël en de Palestijnse gebieden, waarmee een andere belangrijke inkomstenbron verdampte.
Palestijnse miljardairs
Sinds de economische neergang na 2000 is de Palestijnse economie er eigenlijk nooit echt meer bovenop gekomen. En dat terwijl de Palestijnen het meest gesponsorde volk ter wereld zijn, met een jaarlijkse steun van zo’n twee miljard euro. Veel internationaal hulpgeld wordt echter doorgesluisd naar privérekeningen van Palestijnse bestuurders. Yasser Arafat had bij zijn dood een geschat vermogen van zo’n 1,3 miljard dollar. De huidige Palestijnse leider Mahmoud Abbas doet het met ‘slechts’ 100 miljoen dollar wat dat betreft een stuk minder – zeker als je bedenkt dat zijn Hamas-collega Khaled Mashaal tot nu toe ruim 2,5 miljard (!) dollar binnen harkte.
Israëlische hulp
Ondanks de vijandige houding van Hamas, levert Israël wekelijks vrachtwagens vol met hulpgoederen af in Gaza. Deze zijn bedoeld om de plaatselijke bevolking, die lijdt onder het terreurregime van Hamas, te voorzien in hun eerste levensbehoeften. Dit feit krijgt internationaal nauwelijks aandacht.
Conclusie
Onder leiding van Israël was de Palestijnse economie een voorbeeld voor de regio. Na ingrijpen van de Palestijnse leider Arafat sloeg dat echter helemaal om. De bewering dat Israël verantwoordelijk is voor de slechte economische situatie in de Palestijnse gebieden is dan ook veel te kort door de bocht.
