fbpx

Wat vieren Joden tijdens het Wekenfeest?

Shawoeot wekenfeest
Deel deze post:
Lees ook:

Het oogsten begint in Israël bij het Wekenfeest. De oogst is in Israël over de hele lente en zomer verdeeld. Het allereerste dat rijp wordt is de gerst. Een aantal weken later volgt de tarweoogst. Tegen de herfst worden de druiven en olijven binnengehaald: dan is de hele oogst binnen. 

Wekenfeest = Pinksteren

In Exodus 34:22 wordt het Wekenfeest voor het eerst in de Bijbel genoemd. De Hebreeuwse naam voor het feest is Sjavoeot. Dat betekent ‘weken’. De Israëlieten moeten zeven volle weken tellen vanaf het Feest van de Eerstelingsgarve (de Omertelling) en de dag daarna, de vijftigste dag, is het Pinksteren. Pinksteren komt van het Griekse Pentecoste, wat ‘vijftigste’ betekent. De Omertelling bestaat immers uit vijftig dagen.

Pinksteren in het Jodendom

Pinksteren is in het Jodendom het feest van de wetgeving geworden. Mozes zei tegen de Farao: Zo zegt de Heere, de God van Israël: Laat Mijn volk gaan om voor Mij een feest te vieren in de woestijn. Laat ons drie dagreizen ver de woestijn ingaan, zodat wij de Heere, onze God, offers kunnen brengen (Exodus 5:1,3). De afstand van Egypte naar de Sinaï is drie dagreizen. Israël heeft bij de Sinaï feest gevierd. Het was het feest van de wetgeving.

Wekenfeest en de Wet

Veel christenen hebben een negatief beeld van de Thora. Ze denken dat het vooral iets is waarvan wij verlost zijn. Maar wij zijn verlost van een bestel van de Thora waarbij ons behoud afhankelijk wordt gemaakt van het volbrengen van de wet (wat ook het Jodendom nooit beoogd heeft, hooguit bepaalde stromingen binnen het Jodendom).

De Thora is echter geen juk! Dat is het alleen voor goddeloze mensen. De Thora is een zegen. De gelovige jood zegt daarover: hoe lief heb ik uw Thora! (Psalmen 119:97)

Israël als Gods bruid

Bij de Sinaï begint Israëls bestaan als volk van God. Daar wordt Israël door God tot bruid genomen (Jeremia 2:2, Maleachi 2, Ezechiël 16) en wordt een eeuwig verbond met hen gesloten. In het nieuwe verbond begint God ook op de ‘vijftigste’ met een nieuw volk: de gemeente van Christus. Zij mogen delen in de verlossing die uit de Joden is (Johannes 4:22b).

Pinksteren is het feest van de geboorte van Gods volk. De eerste keer werd dit begin bekrachtigd door de Thora. De tweede keer door de Geest. De eerste keer op de berg Sinaï, de tweede keer op de berg Sion. De eerste keer stierven er 3000 mensen (Exodus 32:28), de tweede keer kwamen er 3000 mensen tot geloof (Handelingen 2:41).

Voor Paulus was het schrijven van de Thora in onze harten precies hetzelfde als het schrijven van Christus in onze harten.

Heilige Geest

Het nieuwe in het nieuwe verbond staat niet in contrast met het oude verbond. God had het oude verbond immers Zelf gegeven! Het nieuwe verbond was een vernieuwing van het oude verbond, gebaseerd op de persoon van Jezus Christus. Het Hebreeuwse woord voor ‘vernieuwing’ is chidoesj. Dit woord hangt samen met chodesj dat ‘nieuwe maan’ en ‘maand’ betekent.

Het nieuwe van de nieuwe maan is niets anders dan het opnieuw zichtbaar worden van de maan. En toch was de nieuwe maand er nooit eerder! De uitstorting van de Heilige Geest op Pinksteren was een belangrijke verbondsvernieuwing, zonder opheffing van het bestaande verbond.

Jezus als de Thora

De Geest zal de wet bevestigen: Ik zal Mijn wet in het binnenste geven en zal die in hun hart schrijven (Jeremia 31:33). Paulus herhaalt deze woorden letterlijk en gebruikt voor het woord Thora ‘Christus’ (2 Korintiërs 3:3). Voor Paulus was het schrijven van de Thora in onze harten precies hetzelfde als het schrijven van Christus in onze harten.

Want wie de wil van de Heere Jezus doet, volbrengt de Thora van God en omgekeerd: wie de Thora van God volbrengt, doet de wil van Christus. De wet is heilig, en het gebod is heilig en rechtvaardig en goed (Romeinen 7:12).

De uitstorting van de Geest is dus geen contrast met de wetgeving, maar een aanvulling. We zijn alleen door de Heilige Geest in staat de wet van God te volbrengen. Dat wisten de gelovigen in het Oude Testament overigens allang. Zacharias en Elizabet waren beiden rechtvaardig voor God en wandelden onberispelijk volgens alle geboden en verordeningen van de Heere (Lukas 1:6).

Hoe wordt het Wekenfeest gevierd?

In de synagoge wordt het boek Ruth gelezen met het Wekenfeest. Het is bekend dat Ruth en Naomi terugkeerden aan het begin van de gersteoogst (Ruth 1:22), tijdens de paasweek dus. In Handelingen 2 betekent Pinksteren dat niet alleen de jood, maar ook ‘zij die van verre zijn’ (Handelingen 2:39), toegebracht mogen worden tot het volk van de levende God.

In de beschrijving van het Wekenfeest in Leviticus 23 staat er in vers 22 ineens de opdracht om tijdens het binnenhalen van de oogst de randen van het veld te laten liggen voor de armen en de vreemdeling. Het lijkt een verdwaald vers, maar het hoort er wel. Bij Pinksteren wordt de blik verwijd en komt de arme en de vreemdeling binnen het vizier.

Zoals in het verhaal van Boaz en Ruth, waarbij Boaz de wet gehoorzaamt en wat laat liggen voor de Moabitische Ruth… Precies hetzelfde gebeurt in Handelingen 2! Het is het wonder van de aanneming van de heiden door het volk van God. Wij zijn mede-burgers en mede-erfgenamen geworden van Israël (Efeziërs 2:11-22).

Wekenfeest in de toekomst

Gods belofte voor Israël met betrekking tot het Wekenfeest is de volgende:

Ik zal rein water op u sprenkelen en u zult rein worden. Van al uw onreinheden en van al uw stinkgoden zal Ik u reinigen. Dan zal Ik u een nieuw hart geven en een nieuwe geest in uw binnenste geven. Ik zal het hart van steen uit uw lichaam wegnemen en u een hart van vlees geven. Ik zal Mijn Geest in uw binnenste geven. Ik zal maken dat u in Mijn verordeningen wandelt en dat u Mijn bepalingen in acht neemt en ze houdt. U zult wonen in het land dat Ik uw vaderen gegeven heb, u zult een volk voor Mij zijn en Ík zal een God voor u zijn. – Ezechiël  36:25-28

Lees ook: