Dag 7: Bershad
Een nieuwe dag! Het ontbijt is dit keer bij Fima, leider van de Joodse gemeenschap hier in Bershad. Hij vertelt ons iets over het ontstaan van de oorlog in Oekraïne. Vandaag geven we 102 voedselpakketten af bij mensen thuis en bij de synagoge van Bershad. We bezoeken een aantal families waar de voedselpakketten heen gaan. Het is bijzonder dat ze hun kleine flatjes voor ons open stellen! De bezoekjes doen we in twee groepen. Samen met Fima, Aline en een aantal mensen van de groep bezoek ik twee families. We komen binnen in kleine ruimtes en ontmoeten mensen die in trieste situaties leven. Zo is er Ljuba, een vrouw van 70 jaar, die de zorg draagt voor haar kleindochter. De moeder van dit meisje heeft schizofrenie en is opgenomen. Ze hebben weinig geld om van rond te komen en zijn dan ook heel blij met het voedselpakket en ons bezoek. We bidden voor hen in het Engels, zodat Aline kan vertalen. Als we weg gaan krijgen we een dikke knuffel. Mooi om te zien hoe blij je iemand kunt maken met -voor ons- zoiets kleins.
Na onze bezoekjes ontmoeten we elkaar in de oude synagoge van Bershad. Deze is 200 jaar oud en helemaal gemaakt van klei. De plaatselijke inwoners van de Joodse gemeenschap komen ook. Een paar mensen uit onze groep stellen zich voor en vertellen waarom we naar Oekraïne zijn gekomen. We danken hen voor hun gastvrijheid en zingen iets voor hen. Fima vertelt ons nog iets over de Joodse tradities. Aan het einde van de samenkomst delen we Nederlandse souvenirtjes uit en geven een kleinigheidje aan de kinderen die er zijn. Blijft leuk, die blije gezichten.

Nu gaan we weer terug naar ‘ons’ hotel in Vinnitsa. Een aantal van ons bezoeken nog het Joods agentschap van Vinnitsa. Christenen voor Israël werkt veel samen met deze organisatie. Als Joden uit Oekraïne alija (terugkeer) willen maken, helpt het Joods agentschap bij hun terugkeer naar Israël en de integratie in het land. Christenen voor Israël helpt bij de praktische zaken in Oekraïne, van het paspoort tot brengen naar het vliegveld.
De avond is ontspannen: we gaan uit eten in een schots restaurant en drinken koffie bij Koen en Ira thuis. Hun kinderen zijn muzikaal en komen iets voor ons spelen en zingen. We vertrappen het gras in de tuin van Koen tijdens een potje voetbal met de kinderen. Als we weg gaan blijkt dat ons hotel er nog staat en kruipen we (de één waarschijnlijk later dan de ander) in bed.
Dag 8: Mogolov Podolsky
Vandaag verlaten we ons hotel weer voor twee dagen, omdat we zullen overnachten in Mogolov Podolsky. We starten weer bij de baptistenkerk in Vinnitsa, waar we meteen -op onze lege magen- beginnen met het inladen van voedselpakketten in de busjes. We gaan weer uitdelen! Dit doen we eerst gesplitst: één groepje gaat met Igor en Aline naar het dorpje Bar en een andere groep gaat met Koen en Carmen naar Zhmerynka. We hebben de eer om opnieuw een aantal mensen te ontmoeten. In Bar bezoek ik met mijn groepje eerst Eduard, hij is 80 jaar oud. Als klein kind heeft hij in een ghetto gezeten. We krijgen te horen dat hij na ruim 50 jaar werken een pensioen van 80 euro per maand krijgt. Hier moet hij veel medicijnen en ziekenhuisbezoeken van betalen, omdat hij een katheter heeft en kanker.

Een andere vrouw, Anna, begint te huilen als we binnenkomen. Zij ligt alleen nog maar in bed vanwege een gebroken heup en kan de operatie van ongeveer 2000 euro niet betalen. Schrijnend als je bedenkt dat dit bij ons -zo ongeveer- een maandloon is.
Als laatste bezoeken we drie gezinnen tegelijk (ze zijn allemaal even bij elkaar gekomen in het flatje van één echtpaar). Ze vinden het heel leuk en bijzonder, zulke jonge mensen! Of we toch zeker zelf Joodse roots hebben, aangezien wij hen bezoeken? Wij vertellen dat dit niet zo is, maar dat we houden van de God van Abraham, Izak en Jakob en daarom ook van hen. Nou, dat vinden ze wel heel waardevol en bijzonder. Eén van hen zegt: ‘Meestal haten de mensen ons, maar jullie houden van ons, dank jullie wel daarvoor.’
Het is echt wel triest om te zien dat veel van deze mensen nauwelijks rond kunnen komen. Ze zien onze komst dan ook echt als een bemoediging. Bij elke familie zingen we voor hen en geven we Nederlandse souvenirtjes (zie foto).
We ontmoeten elkaar weer als hele groep onderweg naar Shargorod en lunchen daar langs een rivier. We ontmoeten Inna Fridkin, hoofd van de Joodse gemeenschap in Shargorod. We geven weer voedselpakketten af en Inna leidt ons rond door het gedeelte waar Joden bij elkaar woonden voor de oorlog (op één familie na nu niemand meer). Dit zijn hele oude huisjes! Ook Inna is blij dat wij als jongeren geven om de Joden hier en dat we geinteresseerd zijn in hun geschiedenis. We krijgen een dikke knuffel.

De reis gaat verder naar Mogolov Podolsky, onze eindbestemming voor vandaag. We bezoeken hier nog een paar families met de hele groep. Elke keer weer krijgen we de reactie: ‘Oh, zulke jonge mensen!’

Eén vrouwtje, Tanja, is vandaag jarig, we zingen happy birthday voor haar. Er staat eten op tafel en ze heeft cake. Ze vindt het heel leuk om haar verjaardag met ons te vieren!

We ontmoeten Ruslan, hij is christen en heeft 9 kinderen, waarvan 7 pleegkinderen. Iedereen is welkom bij hem, zo ook wij nu. We gaan ‘s avonds bij hem thuis eten. We treffen een heeele lange tafel vol met eten aan (zie foto). Na het eten zingen (bijna) alle kinderen van Ruslan iets voor ons (filmpje). Het is een ontzettend gezellige en mooie avond. We kunnen veel leren van de gastvrijheid van hem en zijn vrouw!

Ons hotel is in Mogolov Podolsky, lekker dichtbij. Nou, deze bedden zijn ook weer prima hoor, we hebben niets te klagen!