Drie maanden geleden werd de vierjarige Yara, terwijl ze buiten aan het spelen was in Gaza Stad met vriendjes, aangereden door een vrachtwagen. Eén van haar beentjes was zo ernstig gewond, dat de artsen geen andere keuze hadden dan tot amputatie over te gaan.
De ingreep veroorzaakte veel complicaties waardoor Yara doodziek werd. De doktoren in het ziekenhuis in Gaza Stad beschikten niet over de juiste middelen om haar te helpen. Daarom vroegen haar ouders toestemming aan de autoriteiten van Hamas om Yara over te mogen brengen naar Israël, naar het Barzilai-ziekenhuis in Ashkelon.
Na lang overleg en veel getreuzel gaf Hamas uiteindelijk toestemming. Voorwaarde was dat alleen een neef van Yara haar mocht begeleiden. Haar ouders moesten in Gaza blijven.
In het Barzilai verbeterde de toestand van het kleine meisje snel en werd een kunstbeen voor haar aangemeten. Tijdens de laatste dagen van haar verblijf in het ziekenhuis besloot de medische staf haar het kunstbeen te laten proberen om te kijken of ze er mee kon lopen.
Het was voor haar even moeilijk, ze was bang om te vallen en vond het een beetje eng, maar tot ieders verbazing werd Yara steeds enthousiaster en binnen een paar minuten liep ze en sprong ze in het rond als nooit te voren. Yara is inmiddels terug in Gaza.
Daar waar de wereld alleen maar de vijandelijkheden tussen Arabieren, Palestijnen en Joden benadrukt werken aan de grens van Israël en Gaza, aan beide zijden, mensen die een andere realiteit willen.
Het Barzilai Ziekenhuis in Ashkelon, tien kilometer van de grens met Gaza, fungeert als ziekenhuis voor de hele omgeving en dus ook voor Gaza. Het kan zomaar gebeuren dat op de Eerste Hulp bewoners uit een Israëlische grensplaats liggen die door een aanslag zijn gewond. Met naast hen Palestijnen en Israëlische soldaten die gewond zijn geraakt tijdens een vuurgevecht met elkaar.
Niet alleen de patiënten, ook hun families zijn dan plotseling op elkaar aangewezen. Datgene wat in de politiek zo ver van elkaar lijkt, brengt deze mensen samen. Niet alleen op de Eerste Hulp, ook op andere afdelingen liggen Arabische en Israëlische patiënten samen, zoals bijvoorbeeld op de kinderafdeling.
Zo’n situatie dwingt Arabische en Joodse moeders en vaders om met elkaar te praten. Dat kan niet anders, want als hun kinderen in dezelfde zaal liggen moeten ze elkaar wel accepteren. Dan zie je dat de moeders samen ‘s nachts naast elkaar slapen, elkaar helpen, elkaars kinderen vasthouden, samen eten, samen huilen en lachen. En plots blijkt dat er iets mogelijk is dat boven alle politieke vraagstukken uit stijgt.
De Israëlische journaliste Joanne Nihom schreef dit artikel voor christenenvoorisrael.nl.
