Vanavond vertegenwoordigt de pas 16-jarige Nadav Guedj Israël tijdens de halve finale van het Eurovisie Songfestival in Wenen. Hoewel de jonge zanger zelf alle vertrouwen heeft in een finaleplek, is het Israël sinds 2010 al niet meer gelukt om de eindstrijd van het liefdjesfestijn te halen.
Het Songfestival is naast een zangcompetitie ook een spel met politieke belangen en vriendschappen. Zo geven Griekenland en Cyprus elkaar al jarenlang over-en-weer de volle douze points en blijken Oost-Europese stemmers de liedjes van buurlanden steeds weer opmerkelijk hoog te waarderen. Het feit dat Israël internationaal ‘niet zo lekker ligt’ zal dus zeker meespelen in het stemgedrag van de Europese kijkers.
In Israël groeit de scepsis over het Songfestival. Vorig jaar dachten veel Israëli’s met het liedje Same heart van zangeres Mei Feingold een zekerheidje voor de finale te hebben. En hoewel het bij de vakjury tot de favorieten behoorde, eindigde Mei uiteindelijk op een voorlaatste plaats in de voorronde.
Met Golden Boy van zangtalent Nadav Guedj doet Israël opnieuw een serieuze poging om de finale te bereiken. Het is daarbij in deze halve finale wel afhankelijk van stemmers uit onder meer Zweden, Noorwegen, Polen en Ierland – landen die niet echt bekend staan om hun gulle stemgedrag richting Israël.
Bekijk hier Golden Boy van Nadav Guedj:
We doken de geschiedenis in, op zoek naar ‘betere’ tijden voor Israël. Een paar successen op een rijtje:
1979 | Milk & Honey – Hallelujah
Het klinkt bijna te mooi om waar te zijn: Israël dat Hallelujah (‘God zij geprezen’) zingt en de volkeren die dat bevestigen met luid applaus. Dat kwam in de geschiedenis niet zo vaak voor, maar in 1979 gebeurde het wel: Israël won er zelfs het Songfestival mee.
Normaal gesproken organiseert het winnende land het festival het volgende jaar, maar in 1980 vond het niet plaats in Tel Aviv of Jeruzalem, maar in Den Haag. De datum die de European Broadcasting Union had uitgekozen voor het zangfestijn viel namelijk samen met een rouwdag in Israël en dat ging voor.
2002 | Sarit Hadad – Light a Candle
Eén keer in haar carrière trad Sarit Hadad op tijdens shabbat en dat was voor het Songfestival van 2002. Met Light a Candle eindigde Sarit in de middenmoot, maar ze gaf met het vredeslied een krachtig signaal af naar de wereld. Nu, 13 jaar later, is ze nog steeds een geliefde zangeres in Israel, inclusief de Palestijnse gebieden.
In het liedje Light a Candle roept Sarit Hadad op om samen met haar een lichtje op te steken. Het staat symbool voor de Bijbelse opdracht van Israël, om een licht voor de volkeren te zijn. Helaas zong Sarit grote delen van het lied in het Hebreeuws, waardoor weinig Europeanen er iets van begrepen zullen hebben.
2009 | Noa & Mira – There must be another way
Het laatste ‘charmeoffensief’ van Israël dateert van 2009, toen de Joodse Noa en de Palestijnse Mira het land vertegenwoordigden met het nummer There must be another way. Het klonk weliswaar nergens naar, maar bereikte vanwege de mierzoete boodschap (die uiteraard betrekking had op het uitzichtloze conflict tussen Israël en de Palestijnen) toch eenvoudig de finale.
