Naim Khoury is voorganger van de First Baptist Church in Bethlehem, een stad die onder controle staat van de Palestijnse Autoriteit. Zijn gemeente kent veel moeilijkheden en was in de laatste jaren al veertien keer het doelwit van een aanslag. Naim werd zelfs een keer neergeschoten, maar hij gaat door: “Blijkbaar wil God dat we er nog zijn”. Afgelopen week toerde Naim door Nederland om zijn verhaal te delen. Isreality sprak met deze markante voorganger.
Twee dingen vallen Naim vooral op tijdens zijn bezoek aan Nederland. Het voortdurend wisselende weer en de hoeveelheid vestigingen van McDonald’s. “Nou weet ik ook weer wat jullie met al die koeien hier doen”, grapt hij. Naim heeft de drukte van zijn woonplaats Bethlehem even achter zich gelaten en is neergestreken in Ede, waar hij een lezing geeft en waar wij hem ontmoeten.
“Ik kom uit een Grieks-orthodoxe familie”, begint Naim zijn levensverhaal. Hij werd als jongste van tien Khoury’s geboren in de Oude Stad van Jeruzalem. Zijn vader was priester binnen de Grieks-orthodoxe kerk, net als elf ooms en neven van Naim. “Ze noemden zichzelf christen, maar meer dan dat was het ook niet. Ik had zelf niks met de Grieks-orthodoxe religie, verlangde naar meer. Daarom ging ik als zestienjarige naar een evangelisatiebijeenkomst. Daar werd ik geraakt door de Heilige Geest. Ik kon die avond niks anders dan beslissen: Heere Jezus, ik wil u volgen.”
Hoe reageerde uw omgeving op uw keuze?
“Het was in het begin niet makkelijk. In het Midden-Oosten staat de jongste van het gezin onderaan in de pikorde. Ik besloot om eerst alleen mijn moeder te vertellen van mijn bekering. Ze werd boos en dwong me om het aan niemand anders te laten weten. Anders kon ik nog wel eens voor problemen gaan zorgen binnen de familie, zei ze. Toch begon ik te bidden voor de bekering van mijn ouders, broers en zussen. Al snel kwam ook mijn moeder tot geloof in Jezus. Door de jaren heen accepteerden meer en meer familieleden Jezus als hun Verlosser. Het duurde 27 jaar voordat ook mijn oudste broer zich bekeerde, als laatste van ons gezin. Het gebed is krachtig. God verandert mensen en dingen, ook al lijkt het voor ons soms heel lang te duren.”
“Het Oude Testament was een Joods boek, dat door zionisten werd gebruikt voor politieke doelen. Dat ging er bij mij niet in.”
Veel jongeren vinden het belangrijk om hun geloof met anderen te kunnen delen. Hoe was dat voor u?
“Na hun bekering tot Jezus zat mijn familie niet langer vast in de ‘religie’ van de Grieks-orthodoxe kerk. Maar dat betekende nog niet dat ik ook in alles mijn geloof met hen kon delen. Mij werd bijvoorbeeld verteld dat de Bijbel alleen het Nieuwe Testament was. Het Oude Testament was een Joods boek, dat door zionisten werd gebruikt voor politieke doelen. Dat ging er bij mij niet in. Ik ging op zoek naar het Oude Testament, dat in het Arabisch nauwelijks te verkrijgen is. Ik begon te lezen over de profetieën en Gods beloften aan Israël. Ik werd geraakt en voelde dat de Heilige Geest een opdracht in mijn hart legde: vertel de Palestijnen dit verhaal.”
En toen werd u dus voorganger?
“Samen met Elvira, met wie ik ondertussen was getrouwd, begon ik een gemeente in ons driekamerappartement in Bethlehem. Dat viel niet altijd mee. Vaak hielden we dienst met z’n tweeën, maar af en toe kwam er een handjevol mensen langs. Veel mensen durfden zich niet bij ons aan te sluiten. Als je in Bethlehem bekend staat als christen kan je dat je leven kosten. Onze gemeente groeide dan ook heel moeizaam.”
In de gemeente van Naim Khoury is er veel aandacht voor kinderen. Veel Palestijnse ouders brengen hun kind als tijdverdrijf naar de zondagsschool en komen daardoor zelf in aanraking met het Evangelie.
Hoe zagen jullie ‘diensten’ er toen uit?
“We voelden een roeping om te bidden voor Bethlehem. Gebed voor de bekering van Bethlehem stond dan ook centraal in onze samenkomsten. Ik weet nog goed dat ik in één van de diensten de woede van de bezoekers op mijn hals haalde. Ik las het verhaal van Jona voor. Iedereen stond op en vertrok. Ik schreeuwde ‘wat heb ik verkeerd gedaan?!’. Eén man keerde zich om en snauwde me toe: ‘je leest uit het Oude Testament, een Joods boek. Dat is niet voor ons’. Ik vroeg deze man of ik dan ook de Oudtestamentische profetieën over Jezus niet mocht lezen. Toen ze dat ontdekten, begon hun interesse in het Oude Testament te groeien. Dat bracht onmiddellijk ook weer problemen met zich mee, want we kwamen in Bethlehem bekend te staan als een pro-Joodse, zionistische kerk. Dat is ook de reden dat onze gemeente al veertien keer is aangevallen.”
“Sinds 2011 erkent de Palestijnse overheid ons niet meer als kerk en hebben we een hoop rechten verloren. Maar we hebben hun erkenning niet nodig, zolang God ons erkent.”
Maar toch ging u door en groeide uw gemeente…
“Ja, inmiddels telt onze gemeente ruim 250 leden: Palestijnse christenen die van Israël en het Joodse volk houden. Ik kan dat alleen maar zien als de zegen van God. Als je Zijn waarheid doorgeeft, zal Hij je zegenen. Ik blijf dan ook het Oude Testament verkondigen. Het Nieuwe Testament is niet los verkrijgbaar, maar vindt zijn basis in het Oude Testament. Gods beloften aan Israël zijn eeuwig en dat geldt dus ook voor de landsbelofte aan Abraham, Isaak en Jacob. Nergens in de Bijbel lees je over een ‘vervangingstheologie’, dat het volk Israël niet langer Gods volk zou zijn. Christenen die dat toch beweren, doen dat vaak alleen maar om hun politieke standpunt te versterken en verliezen Gods Woord uit het oog.”
Hoe ziet u de toekomst?
“De laatste jaren waren niet eenvoudig voor onze gemeente. Veel christenen trekken weg uit Bethlehem, onder druk van de Palestijnse leiders. Sinds 2011 erkent de Palestijnse overheid ons niet meer als kerk en hebben we een hoop rechten verloren. Maar we hebben hun erkenning niet nodig, zolang God ons erkent. Door het bloed van de Heere Jezus weten we dat we met Hem in de overwinning staan. Dat geeft ons de kracht om door te gaan, om bruggen te bouwen tussen Joden en Palestijnen.”
Bezoek de website van de gemeente van dominee Khoury.
Foto: Jaco Klamer
