Er zijn in de Bijbel verschillende profetieën die gaan over de volken tegen Israël. En hoewel ze in verschillende tijden gesproken zijn, hebben ze toch allemaal min of meer dezelfde boodschap: er komt een moment in de geschiedenis dat alle volken zich tegen Israël keren, maar dan zal God Zich openbaren en Israël verlossen. Op zijn minst kun je dus zeggen dat dat altijd een vast onderdeel van het geloof van Israël is geweest.
In het Oude Testament denk ik in de eerste plaats aan de profetieën van Ezechiël 38 en 39 en Zacharia 14. Dat zijn twee profetieën die om zo te zeggen elkaars parallellen zijn. Opmerkelijk is dat Ezechiël profeteert in de tijd van de verwoesting van Jeruzalem en de Babylonische ballingschap (zeg maar rond 586 v.Chr.), terwijl Zacharia zijn profetie uitspreekt na de terugkeer uit Babel, als Jeruzalem weer herbouwd wordt (zo rond 500 v.Chr.). Maar allebei zien ze de volkerenwereld optrekken tegen Jeruzalem. Jeruzalem is daar niet op voorbereid. Mensen zijn zorgeloos; de waakzaamheid is verslapt (Ezechiël 38:8). En ook lijkt het erop dat er onderlinge verdeeldheid is (Zacharia 14:14), al kun je die woorden op verschillende manieren vertalen (vgl. bijv. de NBG-’51 met de NBV21).
Of deze profetieën nu over dezelfde gebeurtenissen gaan of over verschillende, je krijgt het gevoel dat het voor onze tijd geschreven is. De staat Israël werd aangevallen terwijl het onderling verdeeld was en tegelijk bijna blindelings was gaan vertrouwen op zijn geavanceerde technologische systemen. Het einddoel van die aanval is duidelijk aangegeven in de naam die de beramers eraan gegeven hebben: Al Aksa-storm. Het gaat dus niet om Gaza of om de grensstreek, maar om het hart: de tempelberg en Jeruzalem.
En dat is natuurlijk ook de plek waar het in de profetieën om gaat, de plaats die God zelf heeft uitgekozen om daar te wonen. De plaats waar Hij zichzelf opnieuw zal openbaren als de heilige en machtige God van Israël. Daarom is er zoveel verzet, haat en vijandschap tegen Israël. Maar ook dat zal overwonnen worden.
Dan is het merkwaardig om zowel in Ezechiël 38 als in Zacharia 14 te lezen dat God Zelf de volken verzamelt voor de strijd tegen Jeruzalem. Misschien wil ermee gezegd zijn dat God ze uitdaagt om het tegen Hem op te nemen. Het laat in ieder geval zien dat God ook Heer over de geschiedenis is. De plaats waar Hij dat duel aangaat is Jeruzalem, is Israël. Want dat is niet alleen het geografische middelpunt van drie continenten, het is ook het geestelijke centrum, het hart van waaruit heel de wereld leven krijgt. Ezechiël heeft het over de ‘navel van de aarde’ (38:12).
Alle aandacht van de wereld wordt naar die ene plaats toegetrokken. En daar gebeurt het. Hoe dat gevecht ook plaatsvindt en hoe lang of hoe kort het ook duurt, wij weten Wie de Winnaar is. God laat daar en dan Zijn grootheid zien aan alle volken. En dan zullen zij Hem kennen (Ez. 38:16). Zacharia zegt: dan zal de Heere één zijn en Zijn naam zal één zijn.
Een Joodse uitleg vraagt: maar de Heere is toch altijd één (Deut. 6:4)? Maar dan zal ieder volk Hem als de enige en ware God aanroepen en eer bewijzen en geen andere naam meer aanroepen. De profeet Zefanja zegt daarover: “Voorzeker, dan zal Ik de volken een gezuiverde taal[1] geven, zodat zij allen de Naam van de Heere zullen aanroepen om Hem schouder aan schouder te dienen.” Schouder aan schouder met Israël. Zoals Zacharia zegt dat de volken elk jaar naar Israël zullen optrekken om met Israël het Loofhuttenfeest te vieren. De naties verenigd mét Israël. Het kan. En het zal gebeuren. Want het gaat om God Zelf.
Dit artikel is geschreven door drs. Kees de Vreugd.
[1] Dit is een betere vertaling van het Hebreeuws dan ‘reine lippen’ (HSV).
(Foto: Robert Bye / Unsplash)
