Psalm 83:5 Kom, zeiden zij, laten wij hen uitroeien, zodat zij geen volk meer zijn en aan de naam van Israël niet meer gedacht wordt.
Wat een dag van vreugde had moeten worden werd een dag van verdriet, gebrokenheid, dood en onheil. 7 oktober was een dag waarop de wereld veranderde. Op de ochtend van Simchat Thora (Vreugde der Wet) vielen vanaf 07:00 duizenden Hamasterroristen Israël aan. Zij vermoordden, verkrachtten en verbrandden ongeveer 1200 Israëli’s. Mannen, vrouwen, kinderen, baby’s. Verder werden er ongeveer 240 gijzelaars ontvoerd naar Gaza waar ze door de straten werden gesleurd en werden vernederd. Families werden uit elkaar gescheurd.
Een dag waarop zoveel leed plaatsvindt wordt niet snel vergeten. Tenminste, dat zou je zeggen. Want nu we een jaar na deze vreselijke tragedie terugkijken, zien we dat veel mensen vergeten zijn wat er op deze dag gebeurd is.
Het doel van de terroristen was heel duidelijk: Zo veel mogelijk dood en verderf zaaien. In de verhoren die de Israëlische geheime dienst Shin Bet na 7 oktober deed bij gevangengenomen terroristen zeiden terroristen openlijk wat hun motieven waren.
Toch worden er vanaf het begin vooral beschuldigingen tegen Israël geuit. Er wordt gezegd dat Israël genocide pleegt in Gaza en dat Israël hongersnood zou gebruiken voor oorlogsdoeleinden. Zelf heb ik in de tijd na 7 oktober de vraag gekregen hoe het kon dat ik Israël steunde. Israël blokkeerde en bezette immers zelf Gaza, dus er komt een moment dat je een tegenreactie kunt verwachten. 7 oktober werd genuanceerd en we moesten vooral kijken naar de context.
Dat Israël geen genocide pleegt blijkt om te beginnen uit het feit dat Israël nooit de wens heeft geuit om de Palestijnen uit te roeien op basis van wie ze zijn. Daarnaast heeft Israël in de oorlog altijd gezegd dat de strijd tegen Hamas gericht was en niet tegen iedere willekeurige Palestijn uit Gaza. Verder heeft Israël nooit de middelen die ze hebben gebruikt om een (poging tot) genocide te plegen. De IDF valt namelijk doelen in Gaza aan met precisiemunitie in plaats van over te gaan tot massale bombardementen.
De bewering dat Israël hongersnood systematisch in zou zetten als wapen is ook feitelijk te weerleggen. Sinds het beginnen van de oorlog heeft Israël namelijk duizenden vrachtwagens met hulpgoederen de Gazastrook ingelaten. Het probleem is alleen dat veel van deze goederen bij Hamas terechtkomen en niet bij de mensen in Gaza die het nodig hebben.
Ik zou zo nog wel even door kunnen gaan met het weerleggen van talloze beweringen die aan het adres van Israël worden gedaan als het gaat om deze oorlog. Het laat zien dat veel mensen 7 oktober niet meer willen zien, maar daarentegen Israël als de schuldige aanwijzen.
Maar wat doen wij? Afgelopen zomer was ik in Israël om vrijwilligerswerk te doen. Dit vrijwilligerswerk deed ik in kibboets Nachal Oz, een kibboets waarbij het verste punt op ongeveer 400 meter van Gaza ligt. Ik kreeg toen meerdere keren de vraag waarom ik hier was. Hoe kwam ik hierbij dat ik van buitenaf als niet-Jood naar Israël kwam? Waarom kom je naar deze plek waar de bommen op de achtergrond neervallen en alles verlaten is? De mensen daar vonden het ontzettend bijzonder dat je er was als niet-Jood. Ik heb in die periode vaak kunnen delen waarom ik hier was. Dat ik een christen ben met een grote liefde voor Israël en dat ik wilde laten zien dat ze niet alleen stonden in deze tijd. Israëli’s hebben tegenwoordig vaak het gevoel dat heel de wereld tegen hen is. Dat gevoel is ook wel te begrijpen als je kijkt naar de huidige situatie in de wereld.
Een jaar na 7 oktober blijft daarom één ding heel belangrijk: dat we laten zien dat we achter Israël staan. Dat kan door vrijwilligerswerk, maar vooral door gebed en het steunen van evenementen en doeleinden die Israël een warm hart toedragen. Laten we proberen om naast Israël te staan. Hamas gaf op 7 oktober duidelijk aan wat ze wilden. Ze wilden mensen uitroeien en ervoor zorgen dat het land onbewoonbaar werd. Opdat er aan de naam van Israël niet meer gedacht wordt. Laten we er daarom met elkaar voor zorgen dat we daar een stokje voor steken. Dat we pal achter Israël staan op wat voor manier dan ook. Alle beetjes helpen om Gods volk een hart onder de riem te steken. Denk je nu nog: kan ik dat wel? Denk dan vooral aan Genesis 12 vers 3: Ik zal zegenen wie u zegenen, en wie u vervloekt, zal Ik vervloeken; en in u zullen alle geslachten van de aardbodem gezegend worden.
Deze column is geschreven door een jongere van Isreality
Foto : canva
