Het nieuwe jaar is welgeteld 3 dagen oud en nu al is er veel gebeurd. Het Midden-Oosten is flink op zijn kop gezet door de dood van de Iraanse generaal Soleimani door de VS. Wat voor gevolgen gaat dat hebben voor Israël? Sowieso staat het zuiden van het land nog steeds onder vuur en de politieke situatie is ook nog een grote issue. Voor de derde keer op rij verkiezingen. Het lijkt een onmogelijke situatie, want wie zegt dat driemaal wel scheepsrecht is?
Strijd of vrede?
Israël, het beloofde land. Het volk van God. Aangevallen aan alle kanten, zowel van buitenaf als van binnenuit. Als ik het nieuws lees vraag ik me af wat Israël nog meer voor de kiezen gaat krijgen. Zelfs de Bijbel spreekt ervan: tegenslag, verdrukking, oorlog. Het is al voorspeld.
Een paar weken geleden was ik voor het eerst in Israël, in Jeruzalem. Ik had verwacht dat ik me onveilig zou voelen, dat er constante strijd was, dat je niet zomaar in je eentje over straat kon lopen. Maar niets was minder waar. Sterker nog: ik heb me nog nooit zo veilig gevoeld als in Jeruzalem. Ik was stomverbaasd, want hoe kan er vrede zijn als er zoveel diversiteit en oorlogsdreiging is?
Maar wat een hoopvolle situatie! Dat ondanks alle dreiging Jeruzalem een plek is waar vrede heerst en Joden, christenen en Arabieren in rust samenleven. Israël is geen verloren zaak, al lijkt het allemaal soms zo hopeloos. Het Joodse volk heeft net Chanoeka gevierd, het feest van hoop en licht. Hoop op God, Die Zijn plannen uitvoert.
Het grote geheim van Israël
Nu ik dit schrijf besef ik me dat voor wereldse begrippen Israël al lang van de kaart geveegd zou moeten zijn. Maar dat is het verschil. Israël heeft het allersterkste wapen. Niet het leger, maar de almachtige God. Hij beschermt, Hij zorgt, Hij redt. Hoe alle vijanden ook hun best doen en rondgaan als briesende leeuwen, de Leeuw van Juda overwint en heeft al overwonnen!
2020. Wat er gaat gebeuren weet ik niet. Maar het zal God nooit uit de hand lopen. Zijn volk staat in Zijn handpalm gegraveerd. Hij laat niet los.
