Er is één ding dat zeker is, namelijk dat het leven op de kibboets erg tijdrovend is! Haha! Mijn verblijf hier bedraagt nu al anderhalve maand, maar in mijn blogs ben ik hier nog maar 3 dagen. Oeps.
Luieren
Ik houd maar geen tijd over om even rustig tot mezelf te komen en de tijd te nemen voor het schrijven van een blog. Zes dagen per week hard werken maakt je moe en het liefste ga je dan lekker luieren in het clubhuis met de andere vrijwilligers en leeftijdsgenoten. Daarnaast is er ook nog zoveel te doen in je vrije tijd! Het weer is hier heerlijk, dus vaak ga ik naar het strand, speel ’s avonds een potje voetbal of jongeren op de kibboets organiseren een barbecue waar ik graag aan deelneem! Kortom: genoeg te beleven en te doen. Daar hoef je de kibboets nog niet eens voor uit.
Vissersboot
Het werk op de vissersboot bevalt me erg goed. Het is zwaar werk. Daarbij komt ook nog eens dat we twee avonden per week in het visrestaurant werken. Hier serveren we onze eigen gevangen vis! Best cool! Maar dat is wel weer twee keer vier uur per week extra werk. De normale werkdagen zijn zo van 8:00 tot 17:00 uur. Soms wat eerder, soms wat later, afhankelijk van hoe vroeg de wind komt inzetten op het Meer van Galilea, wat zorgt voor golven, wat het vangen van vis erg bemoeilijkt. Meestal stoppen we dan. Dus dat komt dan neer op zes keer acht uur per week plus de acht uur extra, een werkweek van 56 uur.
Dat klinkt als veel. Ik zou graag willen zeggen dat het niet zo voelt, maar het voelt ook als erg veel!
Dat klinkt als veel. Ik zou graag willen zeggen dat het niet zo voelt, maar het voelt ook als erg veel! Haha. Het feit van een zesdaagse werkweek met één dag vrij begint me nu wel het meest op te breken. Nu ik dat zelf meer ervaar, herken ik dat vooral ook bij andere vrijwilligers die hier al langer zijn. Op de sjabbatavond gaan ze vrij vroeg naar bed en luieren of slapen de hele sjabbat. Eén voordeel: de tijd vliegt voorbij, voor je het weet is het weer sjabbat! En doordeweeks zijn er allerlei dingen te doen ’s avonds, dus ik vermaak me zeker.
Vis
Dan over mijn werk: ik vis. Op mijn eerste dag was ik zelf nogal overvallen over de complexiteit op een vissersboot, dus het is lastig uit te leggen hoe het precies in z’n werk gaat. Nu ik ongeveer een maandje meedraai snap ik het meeste wel, maar elke dag leer ik weer meer. Er zijn tijdens een worp denk ik wel meer dan 30 verschillende taken! We zijn meestal met een crew van zeven mensen, de helft ongeveer is vrijwilliger. De mannen doen het zware werk en de meiden wat meer de hand-en-span-diensten.
Dat verschil is erg merkbaar, als een meisje een doos met vis tilt en ik grijp niet onmiddellijk in om het van haar over te nemen krijg ik commentaar van m’n baas: Hé! Waarom laat je haar dat tillen?!. Haha, aan de ene kant grappig, maar soms ook wel irritant. Ik raak in de problemen omdat zij iets doen uit goede wil. Zo wordt mijn baas ook nooit boos op de meisjes en krijgen ik en de jongens vaak de volle laag als er iets mis gaat. Maar goed, ik vind het niet hinderlijk dat zij met een zachtere hand behandeld worden, maar het is erg merkbaar. Ik zou willen zeggen dat dit te generaliseren is voor de rest van de bevolking, maar dat durf ik niet met zekerheid te zeggen.
Maar het idee… Dat je aan het vissen bent en het aan de orde van de dag is dat je beschoten wordt en moet schuilen in de metalen cabine.
60 jaar oud
Goed dan, zeven mensen op een boot. We bereiden de boot voor, laden ijs en visdozen in een soort ‘trailer-bootje’ achter de echte vissersboot. We nemen vers fruit en eten mee op de boot, maken de boot los van de steiger en: ready to go. Dan gaat de sonar aan, die ons helpt om de vissen te vinden. Ook wordt er gebruik gemaakt van GPS en andere snufjes. En dan te bedenken dat deze boot al bijna 60 jaar oud is! Ondertussen is er veel aan vernieuwd, maar blijkbaar heeft deze boot hier ook gevaren toen de grens met Syrië nog op de Golanhoogten, op een paar kilometer afstand lag.
Vastberaden
Dat is ook de reden dat de boot van metaal is en niet van ander materiaal, omdat de boot regelmatig beschoten werd vanaf de Golan! Later zijn na een bepaalde oorlog de Golanhoogten opgeëist door Israël en komt dat nu niet meer voor. Maar het idee… Dat je aan het vissen bent en het aan de orde van de dag is dat je beschoten wordt en moet schuilen in de metalen cabine. En dat weerhield hen nog niet eens van het vissen, ze stopten er niet voorgoed mee, nee, men ging gewoon door. Dat zegt misschien ook wel iets over het doorzettingsvermogen en vastberadenheid van het Israëlische volk.
Na vijf seconden tot een aantal minuten ronddobberen vindt hij de specifieke plek van de vis en schreeuwt hij: ‘Booyah!’
Ovala!
Dwaal ik alweer af… Technische snufjes enzo, daar was ik gebleven. Dan varen we de haven uit. Dan gaat de sonar aan om de vissen op te sporen! Ja, daar was ik gebleven. Het kan lang duren totdat we vis vinden, of kort. Meestal probeer ik voor de eerste worp wat gegeten en gedronken te hebben en wat zonnebrand op te smeren. Dan ben ik er klaar voor. De kapitein houdt de sonarbeelden in de gaten en op een gegeven ogenblik zegt hij: “Ovala!” dat betekent zoiets als: in positie! Dan komen we van over het schip rennen naar de achterkant van het schip toe. Er is dan vis in de buurt. Na vijf seconden tot een aantal minuten ronddobberen vindt hij de specifieke plek van de vis en schreeuwt hij: ‘Booyah!’.
10.000 shekel
Dan wordt de boei uitgegooid die de plek van de vis markeert. We maken het net los van de boot en varen een rondje van 300 meter (zo lang is het net). Dan takelen we het net binnen met hydraulische kranen. Het klinkt simpel, maar er gebeurt van alles! Teveel om uit te leggen. We gooien zo’n vier tot vijf keer per dag uit, een vangst duurt minimaal een uur. Het hangt ervan af of de vangst groot is of niet. We vangen de petrusvisjes, mallot (Hebreeuwse naam buri), sardientjes en grote zilverkarpers, wegend tot twintig kilo. Die laatste is wel de leukste vangst. Op een dag vingen we er 2,5 ton van! Met een waarde van ongeveer 10.000 shekel, 2500 euro. Keurig.
Okay, ik denk dat ik het dit keer alleen bij het vissen houdt. :) Volgende keer komt er weer een ander avontuur aan de orde!
Dit ben ik trouwens (tweede van rechts) met de bekende en karakteristieke petrusvis:
