Starend naar het scherm voor me wacht ik vol spanning af welke boeren Boer zoekt vrouw internationaal me dit jaar brengt. Het internationale aspect maakt dat ik vooral heel hard aan het wachten ben op een leuke Israëliër met een stukje grond met dadels en wat berggeiten, in het Israël waar ik nog steeds een beetje ben. Het was een treurig moment toen de leukste boer uit Zambia bleek te komen, wat niet eens bijna in de buurt van Israël ligt.
Ik ben weer terug in Nederland. Terwijl ik door mijn eigen stad loop straal ik mijn blijheid uit, want wanneer ik toevallig oogcontact maak met voorbijgangers schrikken ze op uit hun -waarschijnlijk- depressieve dagdroom om me toe te lachen. Natuurlijk ben ik blij om mijn thuiskomst, maar vooral omdat mijn Israëlervaring me heeft veranderd in een smoorverliefde tiener die aan niets anders meer denkt. (mijn moeder is geweldig omdat ze mijn verhalen nog steeds aan wil horen en waardeert)
Repeat
Mijn muziek brengt me terug naar mijn reis en de afspeellijst met ‘The Beatles’ en ‘Hillsong’ naast elkaar staat dan ook regelmatig op repeat. Ik wil me verbergen in de stapels foto’s en elke post op isreality.nl omarm ik alsof hij speciaal voor mij geschreven is. De eerste mini-reünie heb ik achter de rug en mijn zomerkleding, die ik op Nederlandse bodem nog nooit gedragen had, daagt me uit een ticket te boeken naar het Israël waar ik een stukje van mezelf heb laten liggen. De Nederlandse hittegolf geeft me heimwee naar het stof in mijn slippers waar ik in Jeruzalem niet om hoefde te vragen en wanneer iets me niet herinnert aan mijn reis verzin ik een reden om dit wel voor elkaar te krijgen. Het liefst zou ik het spaarpotje op mijn bankrekening genaamd ‘vakantie’ omdopen tot ‘Israël’, want teruggaan is naast een populaire uitspraak nu gewoon een ingeplande bezigheid.
Mijn stappen in de voetsporen van Jezus voelden op deze plaatst het meest precies.
Favoriete wegdroomopties
Ja, Naomi is in Nederland, maar nog niet helemaal. Vorige week zat ik in een bootje op het Nieuwlandse kanaal en terwijl de zon mijn bruinheid aan het bijwerken was langs de lijntjes van het shirt wat al in mijn lijf getekend stond, dacht ik terug aan mijn vorige bootmoment wat ik met dit shirt heb mogen delen. Het Meer van Galilea lijkt, net als de rest, intens ver weg, maar het is een van mijn nieuwe favoriete wegdroomopties geworden. Mijn stappen in de voetsporen van Jezus voelden op deze plaatst het meest precies, moderne aspecten waren hier weg te denken en als ik mijn ogen tot spleetjes kneep verdwenen de fancy loopbrug en gebouwen en kon ik de Bijbelverhalen zien die zich hier hadden afgespeeld. Luisterend naar de Bijbelse woorden van de reisleider en de muziek die draaide op de boot. Starend naar het water waarop ik aan het dobberen was met ‘Oceans’ uit de geluidsboxen van de boot. Onze geweldige nieuwe gidsmevrouw maakte de wolk van blijheid, vreugde en genieten, die rondhing op de boot, compleet toen ze naast haar enthousiaste gepraat ook nog begon te dansen tot eer van God.
Ik had de avond van mijn leven en mijn gelukkigheidsgrens wordt steeds meer opgerekt.
Dappere dodo’s
Na een bezoek aan de overblijfselen en opbouwselen van Kapernaüm en de Berg van de Zaligspreking gingen we terug naar de kibboets voor onze tweede nacht daar. De knusse, nette huisjes met hoog plafond, goede airco, schone lakens en een bed waren alles wat ik nog nodig had na deze lange dag en het had dan ook logisch geweest dat ik hier, onze laatste nacht, zou doorbrengen. Maar: plannen worden snel gewijzigd en met een groep van zes dappere dodo’s gingen we slapen op de berg naast de kibboets. We vielen midden in een verjaardagsfeest van een groep kinderen die raar keken naar de ‘op handdoeken slapende’ meisjes. Ik had de avond van mijn leven en mijn gelukkigheidsgrens wordt steeds meer opgerekt.
1000-sterrenhotel
Slapend in het land waar Abraham beloofd kreeg dat zijn volk zo groot zou worden als het aantal sterren aan de hemel, voelde ik me vrij. Vrij in het land waar mensen vaak zo onterecht bang voor zijn. Kijkend naar de volle maan en zijn sterrenvriendjes, diep weggekropen in de hoes van het dekbed, de gevonden schorpioen en spin op schorpioenformaat maakte het hele buiten slapen namelijk iets minder aantrekkelijk. Ik ben trots op ons, want we hielden het vol en het was het slaaptekort zo erg waard. Zoals de gidsmevrouw zo mooi zei: er is niets mooiers dan slapen in een 1000-sterrenhotel. En zolang ik niet word aangevallen door een schorpioen, kan ik het hier alleen maar mee eens zijn.
