Ik word hier elke dag weer even intens gelukkig van de luxe die hier kennelijk standaard is. Mensen die mijn bordjes ophalen als ik ook maar eventjes mijn vork neerleg, elke dag een romantisch opgemaakt bedje met reuzen sprei, kokoscake bij het ontbijt, een toetjesbuffet waar je u tegen zegt en een zwembad wat ik uiteraard ga missen als ik terug ben in Nederland.
Vroeger, sprak de mevrouw uit 1997, vond ik zwemmen prachtig. Nog steeds eigenlijk, maar ik moet zeggen dat ik wel regelmatig een beetje falend was. Die falendheid resulteerde in middagen achterop de fiets zitten bij mijn moeder naar de andere kant van de stad, om verplicht te oefenen in het zwembad. Ik was vooral ontzettend slecht in drijven, mijn lichaam is daar simpelweg niet voor ontworpen, tot gisteren! Mama, je mag trots op me zijn, ik bleek plotseling een natuurtalent.
Natuur talent
Misschien was het vooral de natuur met talent waar ik valsspelend van profiteerde. Op het laagste punt van de aarde dreef ik in de Dode Zee, wát een ervaring. Voor de goede orde zal ik even beginnen bij het begin van deze mooie, warme dag.
Hoogtevrees
Na ontbijt met kokoscake, inclusief het stuk van Elsa, zat ik mega blij in de bus op weg naar Massada. Het oude paleis, burcht, gebouw van Herodes de Grote staat op, aan en in een berg en werd betreden met een veel te snelle, enge kabelbaan. Op sommige momenten praat ik mezelf aan dat ik geen hoogtevrees heb, maar op dit moment wilde dat niet werken. Op het laatst had het karretje flink wat moeite aan te meren en in mijn gedachten schoof hij alweer in vliegende vaart terug naar het midden. Na twee minuten kwamen we echter veilig aan en bleek ik vooral een grote aansteller.
Misschien was het vooral de natuur met talent waar ik valsspelend van profiteerde.
Landschap
Het uitzicht was gaaf, dit stuk van Israël voelde echt niet meer als Europa en misschien niet eens als Aarde. Het kale, weidse landschap bevat nog zoveel structuur door de grond- en rotslagen dat ik wilde blijven kijken. Mevrouw de gids wilde echter door met haar verhaal en zo ontvingen we tijdens de tocht op Massada, waar ik voor het eerst mijn voeten insmeerde met zonnebrand, veel informatie over de interessante, unieke plaats.
Teenslippers
Met de bus reden we verder naar Ein Gedi, een oase in het woestijngebied. Echte bijbeltijgers zullen de naam herkennen uit het verhaal waar David een stuk van de mantel van Saul afsneed. In mijn herinnering was dit nooit een plek met watervallen, maar na een klimtocht op teenslippers had ik toch echt bewijs genoeg. Met de groep doken we me met onze kleren aan onder de waterval en geen massagedouche kan daar tegenop. Soppend en druppend voelde ik me schuldig naar de buschauffeur, toen ik als verzopen kitten mijn plekje weer innam op de gestoffeerde stoelen van zijn bus.
Kokosobsessie
Onze laatste officiële stop was de Dode Zee, die verrassend blauw was. Bij het onderweg zien van palmboomplantages waren ik en mijn kokosobsessie tevreden busreizigers. De gids haalde me helaas uit mijn droom met de mededeling dat het dadelpalmen waren, alsof het logisch is dat dadels in palmbomen groeien. Beetje jammer.
Soppend en druppend voelde ik me schuldig naar de buschauffeur, toen ik als verzopen kitten mijn plekje weer innam op de gestoffeerde stoelen van zijn bus.
Overdrijven
Drijven in de Dode Zee is raar. Mijn benen wilde gewoon niet beneden blijven en ik kon in kleermakerszit in de zee zitten. Natuurlijk ken ik dit uit verhalen van mensen, maar ik praatte dat altijd naar beneden als overdrijven. See what I did there.
De mineraalrijke modder waar men zich massaal mee insmeerde kwam ook op mij terecht toen ik mijn watermeloenslipper een halve meter in de modder verloor. Het arme schaap heeft het gelukkig gered en ik kreeg applaus van een mevrouw die me eerst uitlachte om mijn actie.
Dode-zee-gezouten-pretzel
De warmte viel me zelfs hier nog mee, het was slechts 39 graden Celsius en ik ben nog steeds niet omgevallen en/of verbrand. Aangezien ik me een dode-zee-gezouten pretzel voelde was het terug in het hotel heerlijk om al het zout, de modder, de warmte en mijn touwige haar weg te douchen. Natuurlijk met kokosshampoo, gevolgd door conditioner met dode zee extracten van het hotel. Ik heb besloten hier maar gewoon te blijven, in ieder geval de drie maanden die mijn visum me gunt. Maandag gaan we weer aan het werk en dus ga ik lekker slapen, natuurlijk in een geurig wolkje kokos van mijn body lotion.
