Het ontbijt van de gemiddelde Oekraïener is iets steviger dan wat we in Nederland gewend zijn. Ook vandaag krijgen we weer een enorme schaal havermoutpap voorgeschoteld, geflankeerd door pannenkoeken met chocola, schuimkoeken en andere zoetigheid.
Als we vervolgens niet alles kwijt kunnen in onze Hollandse ochtendmaagjes, krijgen we verbaasde of zelfs beledigde blikken toegeworpen. Sorry…
Zonnetje
Met een stevige bodem gaan we vandaag op pad in de zuidelijke stad Mogoliv-Podolski. Waar we in het begin van de week nog in de sneeuw liepen de koukleumen in Kiev, lopen we nu zonder jas in het zonnetje. Lekker!
Overleven
Het eerste bezoek van vandaag brengen we aan het Holocaustmuseum van de stad. Ook hier blijken tijdens de Tweede Wereldoorlog afschuwelijke dingen te zijn gebeurd. Roman, één van de oudste leden van de Joodse gemeenschap hier, praat ons daarover bij. Daarna sluit hij gerust aan in de rij om voedselpakketten door te geven. Zo’n 200 stuks leveren we hier af, die in de komende dagen worden afgehaald door leden van de gemeenschap. Voorzitter Ana benadrukt dat voor de meeste mensen deze pakketten van cruciaal belang zijn om te overleven.
Pensioentje
Het leven hier is niet makkelijk. Ana vertelt dat een gemiddeld pensioen in Oekraïne rond de €50,- per maand ligt. Daar zit nog wel een belangrijke voorwaarde aan: je moet minstens 40 jaar voor de overheid hebben gewerkt om zo’n pensioen te kunnen ontvangen. Heb je dat niet, dan krijg je nog minder of zelfs helemaal niks.
Simpel
Dat het geen pretje is om zo als oudere te moeten overleven wordt duidelijk tijdens de huisbezoekjes die we ’s middags doen. We splitsen ons op in twee groepen om eenzame ouderen te bezoeken en te bemoedigen. Een ontmoeting die we niet snel vergeten is die met de 88-jarige Lydia. Een prachtvrouw die lange tijd in Sint-Petersburg (Rusland) heeft gewoond. Nu brengt ze de dagen in haar eentje door op haar kamertje in Mogoliv-Podolski. Ons bezoekje is voor ons zo simpel, maar het doet haar zichtbaar veel.
Nog twee dagen…
Aan het einde van de middag rijden we weer terug naar Vinnitsa, waar we samenkomen in het huis van Koen. We luisteren naar de muzikale- en dichttalenten van zijn drie kinderen, kijken terug op de afgelopen dagen en blikken kort vooruit op de twee dagen die nog komen. Daarover later meer!
