Gilad Shalit. Twee keer viel zijn naam afgelopen week in de Israëlische media.
Gilad Shalit verloofd
“… De inmiddels achtentwintig jarige Gilad Shalit heeft zich verloofd met Adi Siegler… ”
Wereldnieuws.
Veiligheidsdiensten maken identiteit terroristen bekend
“… Israëlische veiligheidsdiensten maken de identiteit bekend van de terroristen die vorige maand betrokken waren bij een schietpartij, waarbij de 25-jarige student Maleachi Rosenfeld werd vermoord. Een van de terroristen was vrijgelaten in ruil voor Shalit …”
Geen wereldnieuws.
Wat èigenlijk wereldnieuws zou moeten zijn, is ‘De haai en de Vis’, een verhaal dat Gilad schreef voor zijn moeder toen hij elf jaar was.
Voorpaginanieuws. Elke dag.
Een kleine aardige vis was aan het zwemmen in het midden van de vredige oceaan. Plotseling ging een haai achter de vis aan. De vis ging heel snel zwemmen, en de haai ook. Na een tijdje stopte de vis en vroeg aan de haai: “Waarom wil je mij verslinden? We kunnen samen spelen.” De haai dacht na en dacht na en zei toen: “Ok, goed idee, laten we verstoppertje spelen”. Ze speelden samen de hele dag totdat de zon onderging. Toen het avond werd ging de haai terug naar zijn moeder die hem vroeg: “Hoe was je dag, mijn lieve haai? Achter hoeveel dieren ben je vandaag aangegaan?” De haai antwoordde: “Vandaag ben ik achter geen enkel dier aangegaan, maar heb ik gespeeld met een dier dat vis heet”. “Vis is een dier dat we eten, daar spelen we niet mee”, zei moeder haai.
Bij de vis thuis gebeurde het zelfde. “Hoe was je dag vandaag, kleine vis? Hoe was het vandaag in de zee?”, vroeg moeder vis. De vis antwoordde: “Vandaag heb ik met een dier gespeeld dat haai heet”. “Een haai is het dier dat je vader en broer heeft verslonden. Speel niet met zo’n dier”, antwoordde zijn moeder. De volgende dag, in het midden van de oceaan, waren noch de haai, noch de vis daar. Dagen, en zelfs maanden gingen voorbij voordat ze elkaar weer ontmoetten. Pas na een jaar kwamen ze elkaar weer tegen. En de haai zei: “jij bent mijn vijand, maar misschien kunnen we vrede maken”. De kleine vis zei: “Ok”. In het geheim speelden ze dagen, weken en maanden. Tot op een goede dag de haai en de vis naar de moeder van de vis gingen en haar vertelden dat ze al lang samen speelden. Hetzelfde vertelden ze ook aan de moeder van de haai. En vanaf die dag leven de haaien en de vissen in vrede met elkaar.
Dit artikel is geschreven door Joanne Nihom en verscheen eerder op christenenvoorisrael.nl.