Iemand had deze term laatst bedacht: heilsegoïsme. Het is een uitdrukking voor een op zichzelf gericht christendom. Het gaat dan vooral om de vraag: wat heb ìk eraan?
Veel christenen komen nooit los van het idee dat het koninkrijk van God om hen draait. God is er vooral voor hen. Wat centraal staat is de mens en wat God aan de mens geeft. Of het nu gaat om zielsbehoud bij de reformatorischen of de vervulling met de Heilige Geest en genezing bij evangelische christenen. Het gaat er om: What’s in it for me?
Interesse
We zijn volgens mij soms te veel bezig met onszelf, zodat we niet door hebben wat God aan het doen is. Hebben we ook interesse in Hem? In Wie Hij is? En wat Hij buiten ons om doet?
Ds. Henk Poot schreef een tijd geleden in Israël Aktueel:
Je gaat volgens mij de Bijbel pas echt lezen, als het je niet langer in de eerste plaats om jezelf gaat, maar om God. Ik lees de Bijbel omdat ik daarin het karakter van God leer kennen; Zijn grootheid, Zijn trouw, Zijn liefde, Zijn weg met Zijn volk Israël, Zijn hartstocht, bewogenheid en plannen voor de wereld. Ik lees de Bijbel niet omdat ik op elke bladzijde van de Bijbel iets van mijn gading kan vinden, ik lees het omdat ik met heel mijn hart geïnteresseerd ben in God!
Israël
Voor mij betekent dit onder andere dat ik geïnteresseerd ben in Gods weg met Zijn verbondsvolk, Israël: het herstel van Davids huis (Handelingen 15:16), de oprichting van het koninkrijk voor Israël (Handelingen 1:6) en de verzameling van alle kinderen van Israël, terug naar het land.
Max Lucado heeft een boekje geschreven met de titel Het gaat niet om mij. Hij schrijft:
Wanneer God kijkt naar het middelpunt van het heelal, kijkt Hij niet naar jou. Als de hemelse toneelknechten het spotlight richten op de ster van de show, heb ik geen zonnebril nodig. Op mij valt geen licht. Wij zijn slechts minder belangrijke hemelbollen. Gewaardeerd. Op prijs gesteld. Innig geliefd. Maar centraal? Essentieel? Waar alles om draait? Nee dus. Sorry. Het gaat niet om ons.
