Ik ben erover uit. De wereld is knettergek. Europa is knettergek. Nederland is knettergek. De hele mensheid lijkt in een cyclus terecht te zijn gekomen waarbij het ene nieuwsitem nog gekker is dan het ander.
Ik wil je meenemen naar een paar voorbeelden die de wereld van vandaag schetsen.
Toekomst
Je loopt over een plattelandsweggetje. Je bent de rust op gaan zoeken, omdat je gek wordt van jezelf. Je vlucht voor de gedachten in je hoofd. Gedachten die je aanklagen, gedachten die zeggen dat je nooit meer vrolijk zult zijn, gedachten die wensen dat je niet meer verder hoeft te leven. Je bent 15 jaar oud en hebt een aantal maanden geleden abortus gepleegd. Je was onverwacht zwanger geworden en binnen een korte tijd had je een band opgebouwd met het meisje. Want je wist zeker dat het een meisje zou worden, je voelde het gewoon en keek ernaar uit. Je droomde er al over om samen te winkelen, samen naar de kapper te gaan en samen een bruidsjurk uit te zoeken. Maar je vriend zag het niet zitten om vader te worden en je familie vond het een schande. Ze hielden geen rekening met het leven dat in je bloeide en met je gevoelens als moeder. Het enige waar ze aan dachten was hun eigen toekomst.
En nu loop je hier en is er voor jouw gevoel geen eer meer en geen toekomst. Je voelt je schuldig, eenzaam en alleen. Alle hoop lijkt te zijn verdwenen.
Heelal
Het is diep in de nacht en een heldere hemel schittert boven je hoofd. Je kijkt omhoog naar de sterren. Niet omdat ze zo mooi zijn, maar omdat het heelal het enige is dat hetzelfde is als thuis. Je hebt het koud, voelt je alleen en hebt een gebroken moederhart, omdat je kinderen twee dagen eerder zijn verdronken in de Middellandse Zee. Je bent op de vlucht is geslagen voor hongersnood, armoede en doodsangsten. Iedere dag leefde je om te overleven, om je kinderen eten te geven en om een bestaan op te bouwen. Maar iedere dag ebde de hoop verder weg en leek een nieuwe toekomst onmogelijk.
En nu sta je hier op een strand, je hebt geen idee waar. Iedere dag zag je dat wij in Europa meer dan voldoende te eten hadden, onze kinderen niet hoefden te werken en we ons niet druk maakten om de toekomst. Iedere dag zag je Europa: de kans op een beter leven. En nu ben je in Europa en wil je niets liever dan terug de zee in, naar de bodem, naar je kinderen.
Auschwitz
Aan dezelfde Middellandse Zee, op een ander strand, sta je te staren naar de horizon. Donkere wolken pakken zich samen boven de woeste zee. Een frisse wind steekt op en je krijgt ijskoude rillingen over je rug. De snijdende wind neemt je mee naar een moment dat je lang geleden heeft getekend voor het leven. Een moment dat je diep hebt weggestopt. Een moment dat je nooit met iemand hebt gedeeld en ook nooit met iemand wilt delen.
Je bent 16 jaar en staat in Auschwitz. Je bent naakt, blaffende honden staan om je heen en mensen vallen uitgeput neer of worden neergeschoten. Eigenlijk moet je huilen, maar de tranen komen niet meer. Ze zijn op. Je hebt je ouders voor het laatst op het perron in Nederland gezien en iets binnen in je zegt dat je ze nooit meer zult zien. Je mist je moeder en haar warme stem die je geruststelt. Maar die stem is in deze hel op aarde nergens te bekennen. De enige stemmen die je hoort komen van Duitse soldaten die zeggen dat je niks waard bent. Dat je geen mens bent. Dat je het niet verdient om te leven en dat waarschijnlijk ook niet lang meer zal doen. Maar door een wonder heb je het concentratiekamp overleefd en sta je nu op het strand van Tel-Aviv. Je hele leven heb je de herinnering van vroeger weggestopt. Je hebt hard gewerkt om je eigen kinderen te kunnen beschermen. En nu komen alle herinneringen terug, want er hangen weer donkere wolken boven Europa. Joden worden vermoord. Mensen wuiven het weer weg, de meeste christenen houden zich weer stil. Het is slechts een kwestie van tijd voordat de Joden nergens in Europa meer veilig zijn.
Dit zijn slechts drie voorbeelden van de duizenden anderen voorbeelden die ik kan geven. De wereld wordt in razendsnel tempo gek en er is geen stoppen meer aan.
In wat voor land leef ik als er met een ongeboren kind wordt omgegaan alsof het geen ziel heeft?
Op wat voor continent leef ik als mensen in feeststemming zijn als een boot vol vluchtelingen zinkt, omdat ze bang zijn dat ze de banen van onze kinderen inpikken?
In wat voor wereld leef ik als we het weer toelaten dat de Joden gehaat worden om wie ze zijn?
Als je om je heen kijkt zie je het vuur steeds groter worden. Je ziet oorlogen, ziekten, vervolgingen, en haat toenemen. In de puinhopen van deze wereld is het moeilijk om het Licht te zien en Shalom te ervaren. Maar dwars door alles heen mogen we hoop hebben. We kijken uit naar een geweldige toekomst, waarin Jezus vanuit Jeruzalem Koning zal zijn over de hele aarde. Hij zal terug komen om Israël te bevrijden en om rust en vrede te geven aan Zijn volk, dat de hele wereldgeschiedenis zo enorm geleden heeft. Hij zal het meisje bevrijden van haar schuldgevoelens, Hij zal de moeder nieuwe hoop geven en Hij zal het Joodse volk een nieuwe toekomst geven. We moeten beseffen dat de terugkeer van Jezus dichtbij is, maar Hij is er nog niet. Dat geeft je een verantwoordelijkheid en ik vraag je om die verantwoordelijkheid te nemen. Wees nu, gesterkt door de Heilige Geest, een licht voor dat meisje en die vluchteling en sta op tegen antisemitisme – breng De Hoop in de wereld en maak een verschil!
Lees hier meer blogs!
