Na uitgebreide security checks en een vlieg- en busreis ben ik eindelijk op de plaats van bestemming: Jeruzalem, of ‘Yerushalayim’, zoals ze hier zeggen. Gelukkig duurde het voor mij niet zo lang om hier te komen, de Israëlieten uit de tijd van Mozes deden er iets langer over om in het Beloofde Land te komen.
Misschien hadden ze in die tijd een nog uitgebreidere security check om Israël binnen te komen. Op Schiphol werd ik er al meteen uitgepikt en vroegen ze me het hemd van het lijf. Het zou zomaar kunnen dat het kwam door de keus van mijn boeken het Jodendom, de islam en de eindtijd, of misschien omdat ik er zo verdacht uitzag met twee grote koffers. Laten we vooropstellen dat het goed is dat El Al de (grote) Joodse gezinnen beschermt tegen elk gevaar. Niet alleen tegen de raketten met haar raketafweersysteem.
Israël voelt een beetje als thuiskomen. De mensen zijn warm en als je ze helpt dan zijn ze zo dankbaar dat ze je spontaan aanbieden om met hun zoon te trouwen. Momenteel is het hier ‘safe’, dat wil zeggen: het luchtalarm is in Jeruzalem nog niet afgegaan, dus waarschijnlijk werkt het gesloten vredesverdrag goed of het Israëlische verdedigingsleger doet zijn werk naar behoren. In de stad merk je wel de strijd onderling tussen de bevolkingsgroepen. Dat is ook niet zo gek als je je realiseert dat er veel verschillende geloven door elkaar heen leven.
Zo heb je gelovige-, ongelovige-, orthodoxe- en Messiasbelijdende Joden, Armenen, moslims, christelijke- en islamitische Palestijnen en dan heb je ook nog een breed scala aan christenen. Het is nog lastig om van de buitenkant in te schatten op straat welke mensen ‘koosjer’ zijn. Als buitenstaander kan je vooral observeren en een voorbeeld zijn voor de mensen hier. Natuurlijk wil ik dat alle Joden tot inzicht komen over Jezus, ‘Yeshua’, als de Messias, maar dat is uiteindelijk de taak van God om dat te doen. Ik kan alleen maar een ‘Jood’ zijn voor de Joden en een ‘Griek’ voor de Grieken.
De vechtersmentaliteit zit bij Israëli’s al van jongs af aan in het bloed. Kleine jongetjes liggen speels te stoeien in de fontein en veel jongeren doen aan de zelfverdedigingsport Krav Maga. In de eerste week heb ik zelf al de beginnerstechniek van deze sport mogen leren. Na wat oefening en een flinke scheur in mijn broek mag ik zelfs voorzichtig mijn Joodse leraar te lijf gaan. De Israëlische jongeren krijgen deze sport ook in het leger aangeboden.
Dat is maar goed ook, want terwijl ik met een Joodse man door de Oude Stad van Jeruzalem loop vertelt hij mij dat hij eigenlijk nooit helemaal veilig is. Regelmatig worden er Israëlische jongeren van achter aangevallen met een mes. Terwijl ik met deze man door de oude stad loop proberen zelfs kleine islamitische jongetjes de spot met hem te drijven: ze dagen hem uit, ze wijzen naar hem en ze kijken vol minachtig op hem neer.
Als je het nieuws een beetje volgt dan zie je dat het er in het Midden-Oosten niet erg rooskleurig uitziet. Het lijkt soms of de wereld niet ver verwijderd is van een grote oorlog. De wereld richt zijn ogen op Israël en de wereld en zelfs sommige kerken keren zich meer en meer tegen de Joodse staat. Het lijkt erop dat een groot deel van de profetieën uit het Oude Testament in vervulling gaat. Het moedigt me dan ook aan om mijn Bijbel weer eens open te slaan en de beloftes voor Israël in de context van vandaag te lezen.
De Israëlische bevolking gelooft trouwens ook dat Israël het centrum is van de wereld en dat de hele wereld naar hen moet kijken. In Ezechiël 38:12 wordt Jeruzalem denavel van de aarde genoemd. Zoals je op de afbeelding kunt zien is de hele wereld rondom Israël geplaatst. Israël: the centre of the World? Wat denk jij?
Inmiddels ben ik wel zover dat ik de quote van een Joodse genie uit de geschiedenis kan beamen: ‘Een persoon komt pas tot complete heelheid wanneer hij in het land Israël komt.’
Eline (22) besloot haar werk als docent achter zich te laten en voor drie maanden naar Israël te gaan. Daar blogt ze elke week voor isreality.nl over bijzondere ontmoetingen, het leven in Jeruzalem en verrassende ontdekkingen.
