fbpx

Lieke & Mathilde in Israël [deel 1: Amsterdam-Jeruzalem]

Lieke en Mathilde in Israel blog header
Deel deze post:
Lees ook:

Twee blonde meisjes van 18 jaar, wat hebben die in Israël te zoeken? Die vraag werd ons de afgelopen weken veel gesteld. Zo vaak dat we soms zelf het antwoord ook even niet meer wisten. Tijd om een goed antwoord te bedenken.

Wij zijn Lieke en Mathilde. Állebei net klaar met de middelbare school. Állebei gaan we naar dezelfde kerk. Állebei hebben we dit jaar een tussenjaartje. En állebei zitten we nu heerlijk te genieten van de Israëlische zon met een pita met humus in onze hand. Op deze manier willen we jullie laten mee genieten van onze avonturen in het land Israël en bij de organisatie Aleh Negev, waar we vrijwilligerswerk met gehandicapten gaan doen. Een kijkje in de ups en downs die we deze maanden meemaken in dit land van melk & honing.

Van Amsterdam vliegen we naar Tel Aviv. We trappen onze reis af met 5 dagen Jeruzalem, precies nu het daar zo onrustig is. Perfecte timing…

Fascinerend
Nadat we eindelijk het land in mochten (niemand geloofde natuurlijk dat we vrijwilligerswerk in de woestijn gingen doen) hebben we bij een lief christelijk echtpaar gelogeerd met ook een onwijs schattig baby’tje. We hebben vooral een kijkje gekregen in het Israëlische leven. Van de humus tot de Klaagmuur tot het zionisme: het is allemaal even fascinerend. Wel is het zo dat het dus nu best gevaarlijk is in Jeruzalem door de spanningen die toenemen. Hierdoor wordt het leger overal extra ingezet.

Lipstift
Het went vrij snel om op elke straathoek legermensen en checkpoints te zien maar het is wel heel gek om te bedenken dat als wij nu in Israël zouden wonen, dat we dan in het leger zouden zitten voor 2 of 3 jaar. Je ziet dus ook legermeisjes met gesteilde haren en lipstift en dan een dik geweer in hun hand. Hilarisch. Het mafst vind ik nog de burgers of religieus geklede joden op sabbat te zien met een dik geweer om hun schouder. Lekker tegenstrijdig.

Verder vliegen er vooral veel helikopters boven de stad en boven de Arabische wijken hangen er zeppelins die de straten filmen en controleren. Je merkt dat er vooral na de moslimoproep voor gebed relletjes uitbreken. Nou ja, je merkt het niet, maar hoort wat knallen en soms zie je grote rookvuren, moslims die autobanden in brand steken. Maar in de stad zelf hebben we ons heel veilig gevoeld. Wel hebben we de Arabische stukken gemeden.

Grappig
Er hangt echt een vrede in de stad. We logeerden tegenover de berg Zion met prachtig uitzicht. Het leven is hier barinteressant met de joodse mensen die dus precies rondlopen zoals je je dat van tevoren voorstelt. We hebben leuke interessante mensen ontmoet, home groups bijgewoond. Ze hebben hier ook allerlei house of prayers waar we ook in de stad zelf -laten we zeggen- inspirerende jongeren van tegenkwamen.

Wel is het allemaal wat anders dan we gewend zijn qua geloof, maar dat is ook wel weer interessant. De getuigenissen vliegen ons om de oren en voor je het weet staat er random op straat een Canadese jongen voor ons te bidden. Mensen hier kondigen dat ook niet aan. Ze beginnen in een gesprek random te bidden. Daar moeten we nog een ietsje beetje aan wennen en levert nogal wat grappige situaties op.

Verder is het hier zoals je denkt dat het zal zijn. Precies als van de plaatjes met schattige joodse jongetjes tot de Olijfberg met alle graven. Het enige wat in het niet valt is de Klaagmuur die toch echt wel veel wordt vergroot op de foto’s. We hebben veel warmte ervaren van alle mensen en komen hier nog terug als het hopelijk wat veiliger is zodat we nog meer kunnen zien en meemaken. Het bruist hier van leven en inspirerende mensen!