Twee blonde meisjes van 18 jaar, wat hebben die in Israël te zoeken? Die vraag werd ons afgelopen weken veel gesteld. Zo vaak dat we soms zelf het antwoord ook even niet meer wisten. Tijd om een goed antwoord te bedenken.
Sjabbat sjaloom!
Een rustdag. Dat konden we deze week wel op onze buik schrijven. We vierden afgelopen zaterdag, samen met de nationaal servicemeisjes èn een jongen van de religieuze scouting, de sjabbat groots bij Aleh, waar we vrijwilligerswerk doen. Wat een feest en cultuurshock was dat!
Zondagse kleren
Vrijdagmiddag, 16:00 uur. Iedereen in z’n mooiste ‘zondagse’ kleren. De bewoners zijn allemaal uit de huisjes gehaald en naar een zaal gebracht. Hier zingen en klappen we met elkaar allerlei sjabbatliedjes. Het lijkt net alsof we in Afrika zijn beland, zo vrolijk gaat het eraan toe. Na de viering eten de bewoners een sjabbatsmaal en gaan ze naar bed. Dan begint ons sjabbatsmaal. Dit was nog niet zo vanzelfsprekend, want het eten moest natuurlijk worden opgewarmd. Dit deden de meisjes zelf liever niet, want de oven open en dichtdoen mag niet op de sjabbat. Dus hebben wij aangeboden om dat te doen. Op een gegeven moment deed de oven het niet meer, en toen moesten er knopjes omgedraaid worden in de kast. Dat doen ze liever ook niet, omdat dat een soort cirkel van elektriciteit veroorzaakt en op sjabbat mag je geen elektriciteit gebruiken. Eén vrouw heeft toen wel een knopje omgedraaid, en zei toen fluisterend van: ‘dat heb ik niet gedaan hoor’.
Mompelen
Er werd voor het eten eerst een gebed gelezen en toen ging iedereen zijn handen wassen. Je hoort dan twee of drie keer wat water over beide polsen te gooien. Daarna mag je eigenlijk niet praten tot je een stuk brood hebt gegeten, maar dat was ons niet verteld dus wij gingen lekker door met tegen mensen praten, totdat ons duidelijk werd dat dat blijkbaar niet de bedoeling is. Eerst aten we brood met heerlijke hummus en salades en daarna nog halfgaar warm eten. Na het eten hield een van de jongens een praatje over de Thora, waarna mensen al mompelend nog iets voor zichzelf baden uit een gebedenboek.
Apart
Het is opvallend hoe jongens en meisjes hier met elkaar omgaan. Ze mogen elkaar niet aanraken totdat ze getrouwd zijn, wat natuurlijk voor een heel andere sfeer zorgt dan in Nederland. Aan tafel zaten jongens en meisjes apart, niet omdat het moet, maar omdat ze dan gewoon met hun eigen vrienden willen praten.
Discipline
Na het eten gingen we in een kring zitten en moest iedereen vertellen hoe hij heet en waar hij woont. Zoiets zouden we thuis dus echt niet doen! Daarna gingen mensen wandelen of naar het gebouw toe waar we zouden slapen. De meiden sliepen in een gebouw, de jongens in het gebouw ertegenover. Er was geen leiding of iets. Wij zeiden tegen elkaar: ‘In Nederland weet je wel hoe het nu zou gaan. Dan zou er nu bier en wijn zijn en zouden er vannacht hele rare dingen gebeuren’. Nou, dat was hier dus totaal niet het geval. Daar is echt geen sprake van. Wij vinden het knap dat ze hier zo gedisciplineerd zijn. In het gebouw waar we sliepen hebben we nog even gekletst, en daarna zijn we ook gaan slapen.
Geen wekker zetten
Wij voelden ook echt totaal niks van iets van groepsdruk. Als iemand wilde slapen, ging ze slapen. Ze dronken dus ook geen alcohol, dus daar was ook geen druk op. Wat ook bijzonder is, is dat ze hun telefoon niet mogen gebruiken op sjabbat, en dus ook hun wekker niet kunnen zetten. Sommigen van hen moesten, net als wij, om zeven uur in hun huisje zijn. Aangezien wij niet Joods zijn mochten wij wel onze wekker zetten, waar ze heel blij mee waren, omdat wij hen dan wakker konden maken. Wij vroegen ons toen af wat ze zouden doen als wij er niet waren. Dat was heel simpel: geen wekker zetten en hopen dat ze op tijd wakker zouden worden.
Chocola als ontbijt
De volgende dag moesten we weer om zeven uur werken. Zo vroeg opstaan na laat te zijn gaan slapen is geen pretje. Om half tien gingen we ontbijten. Het bestond letterlijk uit alleen maar chocola. Zó duidelijk dat het was georganiseerd door meisjes. Daarna gingen we met z’n allen naar een plein tussen twee huisjes in en daar werd weer gezongen, dus we hebben nu aardig wat liedjes geleerd. De jongens deden ook nog een klein toneelstuk voor de bewoners.
Airco
Als laatst hebben we daar zaterdag nog geluncht, wat eigenlijk hetzelfde verliep als het avondeten van de dag ervoor. Door de dag heen geven de meiden je van die subtiele hints. ‘Het is hier zo warm’, zeggen ze dan, waarmee ze je willen vragen of je de airco aan wilt zetten. Om het direct te vragen, zou een ontheiliging zijn van de sjabbat. Dat vonden wij wel apart, dat ze andere mensen laten ‘werken’ als ze het zelf niet mogen. Na de lunch gingen we naar huis. Het was een vermoeiend, maar heel bijzonder weekend en de bewoners vonden het fantastisch!
vanwege de privacy van de patiënten mogen we helaas geen foto’s plaatsen van de sjabbatviering. Maar we verzekeren je dat het erg gezellig was!
