Op een zaterdag loop ik samen met mijn vriend in Amsterdam toerist te zijn in eigen land. Wanneer ik op de Dam aankom, wordt mijn aandacht getrokken naar een aantal wapperende vlaggen: de Palestijnse en de Israëlische vlag. Dat moet ik natuurlijk even van dichtbij bekijken, dus ik loop naar de man met de Israëlische vlag. ‘Goedemiddag meneer, wat bent u aan het doen?’ Anderhalf uur later loop ik met een berg aan indrukken weer weg.
Michael Jacobs
Zo heet de man die met de Israëlische vlag zwaait. Het eerste wat hij me vertelt is dat zijn grootouders tijdens de Holocaust zijn vermoord, alleen maar omdat ze Joods waren. Terwijl hij dat vertelt, zie ik de tranen in zijn ogen verschijnen. Dan vertelt hij me de reden waarom hij hier in Amsterdam staat.
Bij de Palestijnse vlaggen staan namelijk allemaal borden die zeggen zien dat Israël geen recht heeft op het land. De borden roepen ook op om Israël te boycotten. Dat betekent eigenlijk dat je Israël buitensluit, geen producten meer koopt en geen contact zoekt met Israëli’s.
Het eerste wat hij me vertelt is dat zijn grootouders tijdens de Holocaust zijn vermoord, alleen maar omdat ze Joods waren.
Michael Jacobs is Joods en een voorstander van de staat Israël. Hij ziet het als zijn plicht om een tegengeluid te laten horen. Daarom staat hij pal naast de Palestijnse vlaggen om mensen een ander verhaal te vertellen. Namelijk dat Israël Gods volk is en de Joden recht hebben om te wonen in het land.
Escalaties
Intussen staat er een grote groep mensen om ons heen te luisteren naar wat Michael vertelt. Opeens komt er een man op ons aflopen en hij schreeuwt dat we op moeten rotten met alle ‘Israëlische nonsens’. Michael reageert meteen heftig en begint ook te roepen. Hij vraagt wie de eerste president van Palestina was en of er ooit een Palestijnse munteenheid is geweest. Niet, dus.
‘Ik ben in elkaar getrapt, bespuugd en overgoten met vloeistoffen’, zegt Michael.
Ik merk meteen een enorme spanning bij Michael en vraag hem of hij weleens in gewelddadige situaties terecht is gekomen. ‘Ik ben in elkaar getrapt, bespuugd en overgoten met vloeistoffen’, zegt hij. Daarnaast is zijn vlag meerdere keren vertrapt. Dat is ook de reden dat hij een camera om zijn nek heeft hangen. Zodat hij vast kan leggen als zulke situaties weer voorkomen.
Bekijk hier een video van hoe het er op de Dam aan toe kan gaan.
Geen discussie
Ik vind het enorm moedig dat Michael elke dag weer op de Dam staat om een tegengeluid te laten horen. Hij ziet het als zijn plicht om te strijden tegen anti-Israëlische initiatieven. Ik denk dat we daar veel van kunnen leren. Om op te staan tegen onrecht en anderen te vertellen over de God van Israël, Die trouw is en blijft aan Zijn volk.
Toch vraag ik me af of de benadering van Michael Jacobs de juiste is. Ik merk dat hij in gesprekken snel in de verdediging schiet, in plaats van open te staan voor de verhalen en vragen van anderen. Wanneer je laat zien dat je een ander ook hoort, dan pas kan een gesprek ontstaan.
Michael ziet het als zijn plicht om te strijden tegen anti-Israëlische initiatieven.
Deze man heeft al enorm veel om zijn oren gekregen aan haat, afwijzing en geweld. En toch staat hij elke dag op de Dam om te vechten voor het land Israël. Dat is iets wat ontzettend te waarderen is.
Wie weet ga ik binnenkort weer een dagje naar Amsterdam. Maar dan neem ik een Israëlische vlag mee en ga ik naast hem staan. Wordt vervolgd!
Lees hier 10 redenen om Israël te steunen!
Foto: Oscar Groenewold
