Dikke tranen rollen over haar wangen. Ze probeert te voorkomen dat haar make-up uitloopt. Rondom haar allemaal dansende vrouwen, van jong tot oud. Ik probeer een glimp van haar op te vangen en zodra ik haar in het oog krijg, schiet ook ik vol. Wat ziet ze er mooi en gelukkig uit. Ik baan mij een weg naar haar toe om haar een knuffel te geven.
Het is de dag dat een goede vriendin van mij in het huwelijksbootje stapt met haar grote liefde. Week in, week uit hebben we gesproken over de aanstaande bruiloft en alles wat daarbij komt kijken – en nu is de grote dag eindelijk aangebroken. De trouwlocatie bevindt zich net buiten Jeruzalem. Het uitzicht is adembenemend.
De choepa, waaronder de ceremonie plaatsvindt, staat klaar. Dit huwelijksbaldakijn symboliseert het delen van één ruimte, het huis dat zal worden gebouwd, het huis van het bruidspaar. Onder de choepa zal het huwelijk worden ingezegend.
Het moment is daar. Ik zie de bruidegom met zijn aanhang, waaronder zijn complete legerunit, al dansend en springend naar haar toe lopen. Ze ontmoeten elkaar. Het gezicht van de bruid wordt bedekt door een sluier. Hierna wordt de bruidegom door zijn ouders naar de choepa geleid, gevolgd door zijn toekomstige vrouw met haar ouders. De zon gaat bijna onder, haar laatste stralen verlichten het bruidspaar onder de choepa. Ze staan samen in het licht, het licht van de wereld.
Zodra de bruid door haar ouders naar de choepa is gebracht, loopt zij begeleid door haar moeder en schoonmoeder, zeven keer rond de bruidegom en blijft daarna staan aan zijn rechterzijde.
Ik kijk in het lachende en stralende gezicht van mijn net getrouwde vriendin.
Het getal zeven verwijst naar de schepping van hemel en aarde en symboliseert de compleetheid, ‘de eigen nieuwe wereld’ die het echtpaar samen zal bouwen. De rabbijn zegent de wijn en het bruidspaar drinkt uit de beker.
Dan is daar het ontroerende moment waarop de bruidegom zijn bruid ontsluiert. Hij kijkt haar recht in de ogen. Een glimlach verschijnt op haar gezicht en de menigte valt een moment stil. De bruidegom schuift een ring aan de rechterhand van zijn bruid en zegt: ‘Nu word jij mij tot echtgenote, geheiligd door deze ring, volgens de wet van Mozes en Israël’. De rabbijn leest het huwelijkscontract (de ketoeba) voor en er komen verschillende aangewezen gasten naar voren om zeven zegeningen voor te lezen.
De zeven zegeningen symboliseren de zeven zegeningen die God aan Adam en Eva gaf voordat zij een eenheid werden. Aan het einde van de ceremonie wordt een glas op de grond gelegd en kapot getrapt door de bruidegom. Dit verwijst naar de vernietiging van de tweede tempel in Jeruzalem. Het gebroken glas kan niet meer worden gelijmd en het huwelijk kan dus niet meer worden ontbonden.
Lees hier Julia’s vorige blog: Een echte levensgenieter
Mazal tov! De ceremonie zit erop en het bruidspaar wordt al joelend naar een aparte ruimte gebracht zodat ze even samen kunnen zijn. Een mooi begin van een avond die nog lang zal duren. Ik kom binnen in een grote zaal met allemaal tafels, in het midden een podium waarop een bandje voor de muzikale omlijsting zorgt. Het is tijd om te eten, oneindig veel borden worden de zaal binnengebracht. Want ja, die Israëliërs houden van goed eten! Ik kijk in het lachende en stralende gezicht van mijn net getrouwde vriendin. Wij dansen samen.
