Op de universiteit stap ik snel de volle lift in, en het eerste waar mijn oog op valt, is een sticker, de inmiddels welbekende ‘free Palestine’ sticker. Vol verbazing zie ik nog meer stickers in het kleine hokje hangen. Hoewel meerdere mensen gewaarschuwd hebben dat de steun voor Israël snel zou omslaan in haat naar Israël, begint het nu pas door te dringen hoe snel dit gebeurt. 7 oktober is nota bene net geweest en nog geen twee weken later is deze dag alweer bijna vergeten.
Helaas blijft het niet bij deze paar stickers, want inmiddels blijken ze overal te hangen. In de gangen, op palen en zelfs in veel wc-hokjes hangen er stickers of posters. Als je via sociale media niet alle nieuwe pro-Palestina leuzen meekrijgt, kan je die wel ergens geklad op je wc-deur lezen. Van pro-Palestina uitspraken tot hele antisemitische uitspraken, alles komt voorbij. Met mijn nagels krab ik een sticker van de deur af, merkstift blijkt toch wat moeilijker om van de muur af te halen.
Ik vind het belangrijk om in gesprek te gaan met mensen die een andere mening hebben over dit onderwerp. Maar wel een gesprek waarin je elkaars meningen respecteert. Waarbij geen campussen worden bezet en vernield. De gewoonte om comments onder Joodse berichten en nieuwsberichten te checken, heb ik me maar snel afgeleerd.
Haat. Haat van Israël en Joden, dat springt overal uit. Hoe zullen mijn Joodse medestudenten zich nu voelen op de universiteit? Ik voel me al aangevallen om mijn mening, laat staan hoe je je voelt als je wordt gehaat alleen omdat je bestaat? Het lijkt me niet dat je je welkom voelt wanneer je het zoveelste protest ziet, laat staan wanneer je de verhalen over bezettingen hoort die op de UvA plaatsvinden. Of als je docent beweert dat jouw land een ‘apartheidsstaat’ is die genocide pleegt.
Dit beeld wat van Israël wordt geschetst, is heel anders dan het Israël waar ik afgelopen december ben geweest. Waar het leven zoveel belangrijker is dan haat. De plaats waarvan God zegt: “Dit is Mijn rustplaats tot in eeuwigheid, hier zal Ik wonen, want naar haar heb Ik verlangd” (Psalm 132:14).
In plaats van haat verspreiden wil ik graag liefde verspreiden; Gods liefde voor Zijn volk Israël! Liefde in plaats van stickers.
Deze column is geschreven door Rhodé (19), student aan de Vrije Universiteit Amsterdam. Deze column verscheen ook in de krant Israël Aktueel.
(Foto: Unsplash)
