Ik schrijf in mijn laatste minuten in Nederland nog snel een introductieblog voordat de ijzeren vogel mij zometeen meeneemt naar, wat voor mijn gevoel, heel ver weg is.
Israël is de bestemming. In dit stukje zal ik jullie als lezers kort meenemen in de voorbereiding tot dit moment en kennis laten maken met wie ik ben.
Wennen
Niels van Vliet is de naam, 23 jaren jong. Nog niet eerder ben ik zo lang van huis geweest. Ik woon bij mijn ouders, waar alles lekker voor je gedaan wordt en klaargemaakt. Dus dat zal nog wel even wennen zijn.
De wijde wereld lonkte. Wat is er allemaal nog meer in de wereld dan alleen ons koude kikkerlandje?
Na mijn afstuderen in februari 2015 als HBO-verpleegkundige heb ik een tijdje gewerkt in de thuiszorg, wat ik met plezier gedaan heb. Maar eind 2015 begon er wel wat te borrelen bij mij. Stiekem vond ik het nog te vroeg om te beginnen aan het reguliere leventje. Van opstaan, werken, voor jezelf wat opbouwen, zekerheid.
Ideetje
De wijde wereld lonkte. Wat is er allemaal nog meer in de wereld dan alleen ons koude kikkerlandje? En als dat molentje eenmaal begint te draaien leef je er steeds meer naar toe. Wat eerst nog een enkel een ideetje was, groeide steeds meer uit naar een vast voornemen.
Dat ik voor een langere tijd op reis wilde gaan, wist ik al wel. Maar waar naar toe? Dat is dan de volgende vraag. Om mij heen hoorde ik veel mensen die naar Australië reisden of Nieuw-Zeeland. Is dat dan wat voor mij? Daar heb ik lang over nagedacht; wat ik daar dan wilde doen of ontdekken. Maar dat trok me toch niet zo.
Bommen
En opeens, ik weet niet meer precies wat de aanleiding was, dacht ik aan Israël. Volgens mij was het mijn stiefvader die ermee kwam: is Israël niet wat voor jou? Eerst niet dacht ik, allemaal moeilijk met die bommen enzo, dat is het beeld wat je dan hebt. Maar langzaam maar zeker begon het bij mij steeds meer interesse te wekken.
Die plekken zijn nog steeds dezelfde plekken, het volk is in principe ook hetzelfde, alleen de tijd is vestreken. Bijzonder.
Bijzonder
Israël, het land van de Bijbel, Gods uitverkoren volk dat er nu nog steeds leeft. Ja, dat doet dan wel wat met je. Het lijkt me erg bijzonder om op die plekken te zijn, waar de verhalen die je uit de Bijbel leest zich grotendeels afgespeeld hebben. De plekken waar die gebeurtenissen plaatsvonden. Om op een bepaalde manier in contact te komen met die gebeurtenissen. Die plekken zijn nog steeds dezelfde plekken, het volk is in principe ook hetzelfde, alleen de tijd is verstreken. Bijzonder.
Ja, hoe langer ik erover nadacht, hoe meer ik ernaar uitkeek. Op internet heb ik een organisatie gevonden die mij geholpen heeft bij het vinden van een geschikte verblijfplaats. De meest geschikte optie was om vrijwilligerswerk te gaan doen in een kibboets voor een bepaalde tijd. Vier maanden is het geworden, of nou ja: wordt het. Het hoe en wat daarvan komt vast nog wel een keer ter sprake.
Schiphol
Uiteindelijk heb ik op mijn werk m’n contract af laten lopen en de reis gepland. En nu zit ik hier, op mijn laptopje op Schiphol. Over 5 minuten moet ik me melden bij de gate. Ik hoop jullie snel weer te spreken over mijn eerste indrukken van Tel Aviv en mijn verblijfplaats in ‘de kibboets’. (want ik weet nog niet in welke kibboets ik terecht kom – dat hoor ik donderdag pas!)
