Vrijdagavond 6 december 2024 gaf de internationale juriste en “Speciale Rapporteur van de Verenigde Naties voor de Bezette Gebieden van Palestina”, Francesca Albanese*, een openbare lezing getiteld “Israel’s War: Genocide as Colonial Extermination?” aan de Universiteit van Wenen.
Ruim 1.000 deelnemers – overwegend studenten – hadden zich aangemeld. De lezing vormde het openbare deel van de lezingenreeks “Palestina: bezetting, oorlog en ontwikkelingsbeleid” door Dr. Helmut Krieger van het Instituut voor Internationale Ontwikkeling.
De Israëlische ambassadeur in Wenen, David Roet en de Unie van Joodse Studenten (JÖH) hadden de universiteit gevraagd deze lezing met Albanese af te zeggen. Zij staat bekend om haar provocerende antisemitische en anti-Israëlische statements. Helaas ging deze lezing toch door. Naar aanleiding hiervan besloot de voorzitster van Christenen voor Israӫl in Oostenrijk, Marie-Louise Weissenböck, zich aan te melden om een beeld van het geheel te krijgen en aan de “discussie” deel te nemen.
Eenzijdige toespraak
In de 45 minuten durende lezing, gebruikte Albanese verwarrende analogieën en vergeleek landen waar echt genocide plaatsgevonden had, zoals Rwanda, met Gaza (met Israël als zogenaamde dader). Ook schepte ze de indruk dat de kolonisatie van gebieden en landen door Europa in vroegere eeuwen met kolonialistische “daden” van Israël te vergelijken waren, die volgens Albanese “Palestina” en Gaza bezet hebben.
Nadat ze vond dat de Holocaust een fout en de schuld van Europese landen geweest was, en men toch, uit de woorden van Primo Levi (Auschwitz-overlevende) citerend, “het verleden kennen moet om te verhinderen dat iets als de Shoa in de toekomst herhaalt wordt”, sprak ze het woord Joden niet meer uit en noemde de Joodse inwoners van Israël en “Palestina” in geheel haar lezing “settlers”. Het woord “Hamas” of “terreurorganisatie” kwam in haar lezing niet voor.
Volgens Albanese is de oorlog tussen Israël en “de Palestijnen” geen echte oorlog, maar een zuiveringsplan die door Israël uitgevoerd wordt om “de Palestijnen” uit te wissen. Deze uitspraken stonden ook in haar rapport van Oktober 2024 voor de Algemene Vergadering van de VN, getiteld “Genocide as Colonial Erasure”, te lezen. Volgens haar analyse van Israëls beleid in de Gazastrook, Oost-Jeruzalem en de Westelijke Jordaanoever, stelt Francesca Albanese dat “hoewel de schaal en de aard van de voortdurende Israëlische aanval op de Palestijnen per gebied verschillen, de totaliteit van de Israëlische vernietigingsdaden, gericht tegen het gehele Palestijnse volk, met als doel de verovering van het gehele Palestijnse land, duidelijk herkenbaar is.”
Ze stelt verder dat “het genocidale gedrag van Israël, verborgen in valse Israëlische verhalen over een oorlog gevoerd uit ‘zelfverdediging’, moet worden gezien in een bredere context, als talrijke acties (totaliteit van gedrag) die gezamenlijk gericht zijn tegen de Palestijnen als zodanig (totaliteit van een volk) over het hele grondgebied waar ze verblijven (totaliteit van het land), ter bevordering van de politieke ambities van Israël voor soevereiniteit over het hele voormalige Mandatoriale Palestina. Vandaag de dag lijkt de genocide op de Palestijnen het middel te zijn om een doel te bereiken: de volledige verwijdering of uitroeiing van de Palestijnen van het land dat zo integraal deel uitmaakt van hun identiteit en dat illegaal en openlijk wordt begeerd door Israël.”
Over het Mandaat: Albanese sprak met geen woord erover dat de Volkenbond al in 1920 i.v.m. het Britse Mandaat voor Palestina de Balfour-Verklaring(1917) als bindend erkend heeft en deze erkenning gebaseerd was op de “historische band van het Joodse volk met Palestina”. De term “reconstituting their national home in this land” werd daarbij expliciet gebruikt (zie San Remo 1920). Het doel van het Mandaat was de oprichting van een onafhankelijke staat.
Eenzijdige discussie
Bij de navolgende discussie, die geen discussie was, maar wel de mogelijkheid bood vragen te stellen, vermeed ze op bovengenoemde feiten in te gaan, nadat Marie-Louise haar erop attent gemaakt had. Ook weigerde ze van haar standpunt af te stappen dat Israël genocide in Gaza begaat – zelfs nadat Marie-Louise haar voorgelezen had wat volgens internationaal recht de definitie van genocide is en dat Zuid-Afrika (de aanklager) tot heden toe niet heeft kunnen bewijzen aan het Internationaal Gerechtshof dat dit inderdaad het geval is.
Ze weigerde verder om in te gaan op het bloedbad van 7 oktober 2023 in Israël; het feit dat gijzelaars genomen werden waaronder kleine kinderen en dat nog steeds ruim 95 gijzelaars zonder medische verzorging of bezoek van het Internationale Rode Kruis van Hamas en anderen in Gaza vastgehouden worden. Ook het feit dat de woorden “kolonisatie” en “bezetting” niet van toepassing kunnen zijn op Gaza (sinds 2005 is Gaza “Judenrein”) en de omstreden gebieden in Judea en Samaria (de zogenaamde Westbank) weigerde ze te commenteren. De vraag waarom ze belangrijke informatie niet genoemd had, zoals de indeling van de Westbank in A, B, en C-gebieden omzeilde ze ook en liet geen discussie toe. Helaas was de stem van Marie-Louise de enige kritische pro-Israël stem en elk van haar vragen of statements had galmend gelach van geheel de zaal als gevolg.
Na de lezing werden de studenten gevraagd niet door een binnenhof naar buiten te gaan, maar een andere weg in te slaan. Marie-Louise ging juist door dit binnenhof, want daar stonden Joodse studenten bij een lege Shabbattafel voor de gijzelaars op haar te wachten. Mensen met een Joodse naam werden niet in de zaal binnengelaten. (Had Albanese niet iets over “apartheid” gezegd?)
Briefjes, telefoontjes, cadeautjes, enz komen sindsdien bij Christenen voor Israël in Oostenrijk binnen. Het is hartverwarmend en bemoedigend hoe dankbaar de Joodse bevolking in Oostenrijk tegenover C4I Oostenrijk is! We gaan verder om in solidariteit en vriendschap aan de zijde van Israël en het Joodse volk te staan – in gebed en daad!
Dit artikel is geschreven door Marie-Louise Weissenböck, voorzitster van Christenen voor Israӫl in Oostenrijk.
(Foto: University of Vienna. | Photo: Manfred Werner, WikimediaCommons)
* Francesca Albanese werd 1 mei 2022 benoemd tot Speciaal Rapporteur voor de situatie van de mensenrechten in de sinds 1967 “bezette Palestijnse gebieden”, voor een termijn van drie jaar. De Speciale Rapporteur is een ‘onafhankelijke’ deskundige die door de Mensenrechtenraad van de Verenigde Naties is aangesteld om de mensenrechtensituatie in de “bezette Palestijnse gebieden” te volgen en er verslag over uit te brengen. Voordat ze voltijds onderzoeker werd, werkte Francesca Albanese tien jaar bij de Verenigde Naties (2003-2013), onder andere bij de afdeling Juridische Zaken van de VN-organisatie voor hulpverlening aan Palestijnse vluchtelingen in het Nabije Oosten (UNRWA).