Na een veel te drukke spits ben ik eindelijk aangekomen in één van de grotere shopping malls van Tel Aviv. In de mensenmassa zoek ik naar het restaurantje waar ik heb afgesproken met Hananya Naftali, een enthousiaste Israëlische met honderdduizenden volgers op social media.
Als ik op de afgesproken plek aankom zie ik Hananya al zitten. Ik schuif aan, vraag of hij wat wil drinken en we beginnen te kletsen.
Voor de mensen die je nog niet kennen: kun je kort uitleggen wat je doet?
‘Om het simpel te houden: ik plaats elke week een video over Israël op YouTube. Daarin vertel ik hoe het dagelijks leven er in Israël uitziet en leg ik achtergronden uit over de situaties hier. Regelmatig interview ik interessante mensen, zoals bijvoorbeeld premier Netanyahu. Mijn missie is om nieuws te brengen dat de media je niet vertellen. De waarheid is vaak anders dan wat de media laten zien.
Naast mijn YouTube-kanaal ben ik ook actief op Facebook, Instagram en Snapchat. Daar laat ik ook een positieve boodschap over Israël horen. Mijn volgers komen uit de hele wereld.’
Veel Nederlanders weten maar weinig over Israël. Hoe komt dat, denk je?
‘Het conflict in het Midden-Oosten is één van de meest ingewikkelde conflicten ter wereld. Veel wereldleiders hebben geprobeerd het op te lossen, maar dat is nog niemand gelukt. De media maken het nog moeilijker om het conflict te begrijpen. Zij belichten vaak maar één kant van de situatie, waardoor de waarheid wordt verdraaid. Vaak reageren mensen verbaasd op mijn video’s en andere posts, omdat ze vanuit de mainstream media heel andere dingen hebben gehoord. Dat is jammer, want ik denk dat Europa juist veel kan leren van de manier waarop we in Israël omgaan met bijvoorbeeld vluchtelingen en terreurdreiging.’
Wat voor reacties krijg je nog meer via social media?
‘Door het verkeerde beeld dat de media van Israël neerzetten denken veel mensen negatief over ons. Daarom vinden ze het niet leuk wat ik doe. Ik krijg ook nogal wat haatreacties. Daar ben ik eigenlijk juist blij mee, want dat betekent dat ik de juiste mensen bereik met mijn posts. Toch probeer ik me te concentreren op de positieve reacties en de negatieve te negeren, tenzij ze zo grappig zijn dat ik ze wil delen in mijn video.’
Hoe kunnen we Israël supporten vanuit Nederland?
‘Leuke vraag, want daar heb ik ooit een video over gemaakt. De belangrijkste manier is door te bidden voor Israël. Misschien merk je daar in Nederland weinig van, maar wij in Israël voelen ons gedragen door jullie gebeden. Daarnaast is het belangrijk om je te laten horen als het over Israël gaat. Laat je informeren over Israël, bijvoorbeeld door mijn video’s te kijken, zodat je voor Israël kunt opstaan als dat nodig is. Ga niet al te makkelijk mee in de leugens die over Israël worden verspreid, maar laat zien dat je staat voor de waarheid. Dat kan ook op social media! En als derde noem ik: sluit je aan bij de groeiende beweging van jongeren die actief zijn voor Israël. Breng Israël onder de aandacht in je kerk, word lid van organisaties die opstaan voor Israël, of bezoek ons gastvrije land. Er is zóveel dat je kunt doen, dus je hoeft niet stil te zitten.’
Hoe ben jij hier eigenlijk mee begonnen?
‘Tijdens mijn dienstplicht zat ik in een tankeenheid en nam ik deel aan de Gaza oorlog om Israël te beschermen. Zo beleefde de situatie van heel dichtbij waardoor ik erachter kwam dat veel buitenlandse media onzin schreven over Israël. Ik begon korte video’s te maken om de echte situatie te laten zien. In mijn eerste video stamelde ik in gebrekkig Engels: Hoi, ik ben Joods en een volgeling van Jezus. Ik ben een Israëlische soldaat en ik wil jullie laten zien wat ik met eigen ogen heb gezien. De video stelde niet veel voor, maar ging wel snel viral. Zo begon ik mijn YouTube-kanaal.’
Je vertelt dat je in het leger hebt gezeten. Hoe was dat?
‘In Israël hebben alle jongeren dienstplicht. Als je achttien jaar oud bent gaat die in. Voor meisjes duurt het twee jaar en voor jongens drie. Ook ik heb vanaf mijn achttiende mijn dienstplicht vervuld. Daar heb ik veel van geleerd. Het heeft me gevormd.’
Hoe?
‘Op verschillende manieren. Het maakt me trots dat ik mijn land mag verdedigen. Maar voordat je in het leger leert omgaan met een wapen, leren ze je eerst hoe je een goed mens kunt zijn. Dat heeft mijn kijk op het leven veranderd. Niet alleen dat van mezelf, maar juist ook dat van anderen. In het leger leerde ik letterlijk om mijn vijand lief te hebben. Ik heb gewerkt als combat medic. De meeste patiënten die ik hielp waren gewonde Syriërs en terroristen. Ik heb het leven gered van mensen waarvan Westerse media me vertellen dat het mijn vijanden zijn. Die hele periode heeft me geleerd meer verantwoordelijkheid te nemen in mijn leven.’
Het lijkt me heftig om dat op zo’n jonge leeftijd mee te maken…
‘Ja, maar ik zie het positief. Ik herinner me nog goed hoe een Syrische vrouw toda raba (‘heel erg bedankt’ in het Hebreeuws, red.) zei en me een snoepje gaf (die ze ook in Israël had gekregen) toen ze terug werd gebracht naar Syrië. Ze was samen met haar dochtertje voor medische behandeling in Israël geweest nadat ze gewond was geraakt in de Syrische burgeroorlog. Er zijn velen zoals zij. Gewonde Syriërs die wanhopig en stiekem naar Israël komen, zonder fatsoenlijke kleding, geld of voedsel. Het Israëlische leger helpt deze mensen, maar dat hoor je nooit in de media.’
Je bent Joods, woont in Israël en gelooft in Jezus. Hoe bevalt die combi?
‘It’s fun! Er zijn hier niet veel mensen die in Hem geloven, maar we worden wel gerespecteerd. Dat komt doordat mensen elkaar hier accepteren zoals ze zijn. Er zijn hier heel veel groepen mensen met verschillende religieuze- en culturele achtergronden, en die wonen rustig naast elkaar. Natuurlijk krijg ik wel eens vragen over hoe ik als Jood in Jezus kan geloven. Dan antwoord ik dat ik daardoor niet minder Joods ben dan zij. Jezus was immers ook een Jood.’
Is er tot slot nog iets belangrijks dat je met onze lezers wilt delen?
‘Ik zou twee dingen willen noemen. Het eerste is: geloof niet alles wat je in de media hoort. En het tweede: today people can do great things!’
Na het interview lopen we onze weg terug door deze ‘huge’ shopping Mall. Hananya vertelt me waar ik de bus kan vinden. Als ik hem vraag hoe hij terug naar huis gaat antwoordt hij: ‘In ieder geval niet met de auto, want ik heb geen rijbewijs.’ Best vreemd voor iemand die in het Israëlische leger heeft gewerkt als tankbestuurder.’
Volg Hananya op social media:
- YouTube: HananyaNaftali
- Facebook: hnaftali
- Instagram: hnaftali
- Snapchat: hananyanaftali
Door Chrystal de Hoop