Na de komst van Jezus had het Joodse volk volgens veel christelijke gelovigen geen speciale betekenis meer voor God. Deze gedachte heeft voor een groot deel de relatie tussen joden en christenen bepaald.
De vroege kerk heeft geprobeerd om alles wat met het jodendom of het Joodse volk te maken had uit het christendom te verwijderen. Dit werd gedaan omdat de kerkleiders geloofden dat God Joden haatte en dat het dus de taak was van christenen om zo ver mogelijk bij Joden vandaan te blijven. Overal waar je het in de Bijbel over Israël ging moest je vanaf nu ‘de kerk’ lezen. Behalve bij de negatieve dingen: die golden natuurlijk nog steeds voor de Joden.
Hoewel deze nieuwe theologie snel aan populariteit won, zijn er veel Bijbelteksten die juist het tegenovergestelde beweren. Eén van de meest sprekende teksten is die uit Jeremia 31:35-37. Daar staat:
Zo zegt de HEERE,
Die de zon tot een licht geeft overdag
en de vaste orde van maan en sterren
tot een licht in de nacht,
Die de zee opzweept, zodat haar golven bruisen,
HEERE van de legermachten is Zijn Naam.
Als deze verordeningen ooit zouden wijken
van voor Mijn aangezicht, spreekt de HEERE,
dan zou ook het nageslacht van Israël ophouden
een volk voor Mijn aangezicht te zijn, alle dagen!
Zo zegt de HEERE:
Als de hemel hierboven ooit opgemeten zou kunnen worden
en de fundamenten van de aarde beneden onderzocht zouden kunnen worden,
dan zou ook Ik heel het nageslacht van Israël verwerpen,
om alles wat zij gedaan hebben, spreekt de HEERE.
God laat er geen gras over groeien. Pas als de zon, maan en sterren niet meer schijnen en de zee niet meer bruist, zal Israël niet langer Gods volk zijn. En pas als je de hemel kunt opmeten, dan pas verwerpt God Israël. Conclusie: dat gaat niet gebeuren.
Verschillende conclusies
Deze conclusie trokken de vroege kerkleiders helaas niet. Zij betrokken deze tekst alleen maar op zichzelf en zeiden over Israël juist dat het er voor God niet meer belangrijk was. En dat terwijl Paulus ze nog zo had gewaarschuwd: “Heeft God Zijn volk verstoten? Volstrekt niet!” (Romeinen 11:1).
In de afgelopen jaren komen steeds meer christenen toch tot de conclusie dat de gedachte van de vroege kerkleiders misschien een beetje voorbarig is geweest. Ze nemen de waarschuwing van Paulus serieus en ontdekken wat het betekent dat Israël nog steeds een bijzondere plek heeft in Gods plan. Want na het lezen van Jeremia 31 kunnen we daar niet meer omheen. Toch?
