Levens redden op de ambulance in Israël, dat is wat derdejaars verpleegkundestudent Hannah (18) vijf maanden lang mag doen. Isreality sprak met haar over haar tijd in Israël. ‘’Gods liefde voor Israël is nog veel groter dan ik mij kan voorstellen.’’
Hannah, hoe ben jij voor je stage in Israël terechtgekomen?
‘’Dat is eigenlijk best bijzonder gelopen. In mijn tweede jaar verpleegkunde mochten we een stage in het buitenland doen. In de zomer was ik weer in Israël geweest en daarna had ik ineens heel erg op mijn hart om mijn stage in Israël te doen. In die tijd was ik steeds meer met het geloof bezig, maar vond het nog lastig om echt Gods stem te verstaan. Ik wist op dat moment ook niet zeker of mijn gevoel daarover wel klopte. Toch liet het mij niet los.
Ik heb toen veel mensen en organisaties aangeschreven en uiteindelijk had ik een stage in Jeruzalem in een ziekenhuis gevonden. Alles leek goed te gaan, maar toen kon het ineens niet doorgaan. Het ziekenhuis wilde een formulier niet tekenen. Ik snapte er niks van en was heel erg teleurgesteld.’’
Dat kan ik me voorstellen. Wat heb je toen gedaan?
‘’Omdat er haast bij was, had school al een stage in Nederland geregeld. Ik had eigenlijk de moed al opgegeven dat ik naar Israël zou gaan. Ik dacht: ik vraag nog wel wat informatie over vrijwilligerswerk op bij Magen David Adom, dan kan ik in de aankomende zomervakantie misschien wat in Israël doen. ‘Magen David Adom’ is de ambulancedienst in Israël.
Toen ik met MDA in gesprek ging over de zomervakantie, hadden we het ook over mijn ‘mislukte’ poging om stage te lopen in Jeruzalem. De contactpersoon van MDA uit Nederland die mijn verhaal aanhoorde, zag opeens toch kansen voor een half jaar stage in Israël. En dat is uiteindelijk toch gelukt. God heeft mij echt uitgedaagd om op Hem te blijven vertrouwen, ondanks teleurstelling op teleurstelling.
Nu mag ik voor vijf maanden hier op de ambulance stagelopen. Ik had geen betere stage kunnen wensen. Wat heb ik al veel gezien en veel geleerd! Ik mag Israël van binnenuit meemaken. Je komt in zoveel huizen en ik kom zo dichtbij de mensen. Wat voel ik mij bevoorrecht om dat te mogen zien!’’
Het is zo’n klein landje, maar toch ook weer het centrum van de wereld.
Je klinkt heel enthousiast! Wat heb jij eigenlijk met Israël?
‘’Ik krijg een gevoel wat ik niet goed kan omschrijven. Mijn liefde is de afgelopen tijd ook zo veel gegroeid. Israël is gewoon zo speciaal, het is niet te vergelijken met andere landen.’’
Waarom is Israël dan zo speciaal voor jou?
‘’Het is zo’n klein landje, maar toch ook weer het centrum van de wereld. Het enige land waar de Joden echt thuishoren. Gods liefde voor Israël is nog veel groter dan ik mij kan voorstellen en ik geloof echt dat ik een stukje van Gods liefde voor Israël mag voelen.’’
Je vertelde dat je in de zomer al in Israël was geweest. Vertel eens over je eerdere ervaringen in Israël.
‘’In 2016 gingen we met ons gezin met een groepsreis naar Israël. Mijn ouders hebben elkaar in Israël leren kennen en wilden ons ook het land laten zien. Het was een erg bijzondere reis. Ik ontmoette toen een Nederlands meisje en een jaar later gingen we samen met een jongerenreis naar Israël. We wilden daarna allebei graag iets voor Israël betekenen en hebben in de zomer van 2018 vrijwilligerswerk in het Israëlische leger gedaan.’’
Israël is het enige land waar de Joden echt thuishoren.
Dat is bijzonder! Wat deden jullie daar?
‘’Ja, dit was een hele leuke ervaring! We deden vooral sorteerwerk. Dat was verder niet heel erg spannend om te doen, maar wij vonden het zo leuk om het leger te leren kennen. Ik heb toen ook echt meer over Israël geleerd en vrienden ontmoet die ik nog steeds spreek.’’
Je bent dus al meerdere keren in Israël geweest. Wat vind jij de mooiste plek in het land?
‘’Israël heeft veel mooie plekken, maar ik blijf toch altijd het meest onder de indruk van de Kotel. [Klaagmuur, red.] Vooral op sabbat kan ik uren kijken naar de Joden die bij de muur staan te bidden.’’
Wat was je mooiste ervaring in Israël?
‘’Mijn mooiste ervaring was een paar weken geleden tijdens mijn werk in de ambulance. Er was een heel lief oud mannetje in de ambulance die iets met zijn rug had. Ik had een mooi gesprek over mijn geloof met de andere ambulancevrijwilliger en toen vertelde het oude mannetje opeens enthousiast over het aankomende Pesachfeest. Hij begon mij te zegenen en bad voor mij, mijn toekomst en dat ik een goede man mocht krijgen. De vrijwilliger vertaalde alles naar het Engels. Toen heb ik ook nog voor de oude man gebeden. Het was zo’n bijzonder gesprek!’’
Wat heb je geleerd van je tijd daar?
‘’Naast dat ik volwassener ben geworden, ben ik ook gegroeid in mijn geloof. Ik heb geleerd om meer op God te vertrouwen, mij echt te laten leiden. God heeft mij leren omgaan met het volk hier en de cultuur. Ik kan een heel boek schrijven over hoe ingewikkeld het hier soms gaat!’’
Nu we het over boeken hebben: wat is jouw favoriete Bijbeltekst over Israël?
‘’Er staan veel Bijbelteksten over Israël in de Bijbel, maar de tekst in Markus 11 vers 7 tot 10 vind ik erg mooi. Ik kijk ernaar uit om straks samen met de Joden Yeshua zo te aanbidden.’’
En zij brachten het veulen bij Jezus en wierpen hun kleren erop; en Hij ging erop zitten. Ook spreidden velen hun kleren op de weg uit en anderen hakten twijgen van de bomen en spreidden ze op de weg uit. En zij die vooropliepen en zij die volgden, riepen: Hosanna! Gezegend Hij Die komt in de Naam van de Heere! Gezegend het Koninkrijk van onze vader David, dat komt in de Naam van de Heere! Hosanna in de hoogste hemelen! – Markus 11:7-10
Hannah online volgen? Ze houdt een Facebookpagina bij over haar ervaringen in Israël.