Hoewel veel landen niet erkennen dat Jeruzalem de enige en ondeelbare hoofdstad van Israël is, vindt jurist Andrew Tucker juist dat een erkenning hiervan goed is voor Joden én Arabieren in de regio.
Er zijn volgens Tucker zes belangrijke argumenten te noemen om Israëls bestuur en wetgeving over heel Jeruzalem te handhaven. Tegelijkertijd moeten inspanningen om de levensomstandigheden in oostelijk Jeruzalem te verbeteren, worden gesteund, vindt Tucker.
Dit zijn de zes redenen voor een herenigd Jeruzalem:
1. Erkenning van de Joodse band met Jeruzalem
De Joden hebben een unieke, ononderbroken band met de Oude Stad van Jeruzalem, die meer dan drieduizend jaar oud is. Dit sluit de band met andere volken en de stad Jeruzalem niet uit. Arabische Palestijnen hebben ook een historische band met de stad en moet worden toegestaan om in de stad te wonen.
Maar instemmen met welk voorstel dan ook dat de rechten van het Joodse volk ontkent om waar dan ook in Jeruzalem te wonen (net zoals het Arabieren ook is toegestaan om in westelijk Jeruzalem te wonen), betekent een ontkenning van historische feiten en een breuk met westerse waarden en fundamentele vrijheden.
2. Territoriale soevereiniteit en Israëls grenzen
In de jaren twintig van de twintigste eeuw garandeerde de internationale gemeenschap het Joodse volk een veilig thuis in Palestina. Deze erkenning van het recht van het Joodse volk op zelfbeschikking in Palestina werd weerspiegeld in de resolutie van San Remo en het Mandaat voor Palestina. Hieruit volgt dat Israël geldige claims van territoriale soevereiniteit kan doen gelden over het geheel van Jeruzalem en de ‘Westelijke Jordaanoever’.
Het erkennen van een eenzijdig uitgeroepen Palestijnse staat op basis van de bestandslijnen uit 1949, zou dit internationaal recht aangaande het Joodse volk met betrekking tot Jeruzalem, Judea en Samaria, schenden. De zogenaamde ‘grenzen van 1967’ zijn gewoon de bestandslijnen van 1949. Er is geen enkele legale of historische rechtvaardiging om deze als basis voor de grenzen van een Palestijnse staat te gebruiken.
3. Onderhandelingen
Het erkennen van een eenzijdig uitgeroepen Palestijnse staat met ‘Oost-Jeruzalem’ als hoofdstad, is strijdig met VN-Veiligheidsraadresolutie 242 uit 1967. Het zou bovendien het raamwerk van overeenkomsten sinds die tijd – inclusief de Oslo-akkoorden – ondermijnen.
Dit is namelijk gebaseerd op principes van wederzijdse erkenning en onderhandelingen over alle kwesties met betrekking tot een laatste status: de status van Jeruzalem, het vaststellen van veilige grenzen en de oplossing van het Palestijnse vluchtelingenprobleem.
4. Veiligheid
Zoals elke andere staat, heeft Israël recht op veilige grenzen, territoriale integriteit en vrijheid van dreiging of agressie. Het is echter zeer waarschijnlijk dat radicaal islamitische groeperingen in een nieuwe Palestijnse staat veel invloed of zelfs de macht in handen zouden hebben.
Hun vastgestelde doel is om Joden uit hun gebied te verdrijven een zelfs de Joodse staat te vernietigen. Als Hamas, IS of vergelijkbare organisaties in feite het recht zouden krijgen om vanuit oostelijk Jeruzalem Israël aan te vallen, komt Israëls voortbestaan in gevaar.
5. Vrijheid voor alle godsdiensten
Jeruzalem moet toegankelijk blijven voor mensen van alle geloven. De geschiedenis laat zien dat onder Joods beheer de best mogelijke garantie wordt geleverd dat de Oude Stad en de heilige plaatsen daarin worden beschermd. Joden en christenen zouden het recht moeten hebben om te bidden bij de Klaagmuur en op de Tempelberg.
Maar tijdens de Jordaanse bezetting van 1948 tot 1967 werden Joden niet toegelaten in de Oude Stad. Synagogen werden verwoest en ontheiligd. Ook vandaag de dag worden christenen en Joden etnisch gezuiverd uit grote delen van het Midden-Oosten een worden hun heilige plaatsen verwoest.
Hetzelfde zou waarschijnlijk gebeuren als oostelijk Jeruzalem onder het beheer van een islamitische Palestijnse staat zou komen.
6. Diensten aan de inwoners van oostelijk Jeruzalem
Het opdelen van de stad zal het welzijn van de inwoners van oostelijk Jeruzalem niet ten goede komen. Onder Israëlisch bestuur is er een hoge mate van integratie tussen de inwoners van het oosten en westen van de stad, Joden en Arabieren.
Het gemeentebestuur werkt nauw samen met plaatselijke Arabische en Joodse leiders om de levenskwaliteit van alle inwoners te verbeteren. Alle inwoners van oostelijk Jeruzalem hebben profijt van de voorzieningen die door het bestuur van de verenigde stad worden geleverd, zoals de water-, elektra- en telecommunicatie-infrastructuur.
Volgens een onafhankelijk onderzoek van het Washington Instituut in 2015 gaf 52 procent van de Palestijnse Arabieren in oostelijk Jeruzalem aan liever burger te zijn van Israël met gelijke rechten, dan van een Palestijnse staat.
De weg naar vrede loopt via wederzijdse acceptatie, tweezijdige overeenkomsten en echte samenwerking, niet door eenzijdige maatregelen. Wij roepen de internationale gemeenschap op om deze principes te omarmen en te verzekeren dat Jeruzalem ongedeeld blijft, tot profijt van alle inwoners.
Andrew Tucker heeft zich als jurist verdiept in het Internationaal Recht en is directeur van thinc. (The Hague Initiative for International Co-operation).
Meer weten over Jeruzalem in het licht van internationaal recht en de Bijbel?
25-27 oktober organiseert Isreality samen met thinc. een hele toffe jongerenconferentie in Utrecht!
Kijk voor alle info & aanmelden op:
