‘Verder zal het gebeuren dat er vissers zullen staan vanaf Engedi tot En-Eglaïm. Er zullen droogplaatsen voor sleepnetten zijn. Hun vis zal van elke soort zijn, zeer talrijk, zoals de vis in de Grote Zee.’
Deze profetische tekst uit Ezechiël 47:10 gaat over de Dode Zee, maar werd lange tijd voor onmogelijk gehouden. De enorme hoeveelheid zout in de Dode Zee zorgt er namelijk voor dat er geen vissen in kunnen leven, terwijl Ezechiël dus profeteerde dat er juist heel veel vis in het laagst gelegen meer ter wereld zou zwemmen…
Opvallend
Maar de Israëlische Samantha Siegel (foto) ontdekte iets opvallends. “Toen ik vorig jaar vissen zag zwemmen in de Dode Zee herinnerde ik me wel de woorden uit Ezechiël, maar de betekenis ervan drong niet tot me door,” zegt ze. “Ik dacht: tjonge, dat is gaaf. De Dode Zee komt weer tot leven. Een paar maanden later viel het kwartje, toen ik de profetische woorden weer las. Als je het eenmaal gezien hebt, dan is het verband duidelijk. Profetieën komen uit waar je zelf bij staat.”
Nog voordat wetenschappers konden onderzoeken wat er aan de hand is in de Dode Zee had Samantha al ontdekt dat het om vervulling van Bijbelse profetieën gaat. Inmiddels is er ook een wetenschappelijk verklaring voor de ontwikkelingen in de Dode Zee. Doordat het zeewater daalt ontstaan er zinkgaten, waarvan er sommigen vollopen met zoet water.
Leven
In deze poelen kunnen vissen prima in leven blijven, maar volgens wetenschappers betekent dit het einde van de Dode Zee. Samantha lacht om die bewering: “Wetenschappers zeggen dat de Dode Zee aan het sterven is; dat is dus twee keer een negatieve bewering en betekent het tegenovergestelde. Ze zeggen in werkelijkheid dat de Dode Zee weer tot leven komt. Duidelijk iets van de ‘voorzegde opstanding uit de dood’. Het laat zien hoeveel levenskracht eruit vanuit de Dode Zee komt, zoals in Ezechiël 47:9 staat.
Samantha gaat regelmatig naar de Dode Zee om de stad te ontvluchten en rust te zoeken. “Ik heb geen zin om naar het drukke Tel Aviv te gaan. In de woestijn kun je pas echt God voelen. Daar ontvingen het Joodse volk ook de Thora.”
Thora
De laatste jaren is Samantha steeds meer bezig met het bestuderen van de Thora. De Joodse traditie vergelijkt de Thora met water. Siegel begrijpt wat water is op een manier die de meeste stadsbewoners ontgaat. “Er is niets beters in de wereld dan water in de woestijn,” zegt ze enthousiast. “Het is het mooiste wat er is – het beste van twee werelden. Vooral de Dode Zee is zo: een zee in de woestijn, het is z’n eigen wereld van tegenstrijdigheden. Het ligt maar een half uurtje rijden van de drukke straten van Jeruzalem vandaan, maar als je over de kale heuvels trekt rondom het meer lijkt het alsof je op een andere planeet terecht bent gekomen.”
Levensles
De ervaring bij de Dode Zee heeft Samantha op verschillende manieren beïnvloed. Het heeft haar geloofsleven geïnspireerd en verstevigd. Ze ziet deze vervulling van profetie als een levensles: “De Dode Zee is de laagste plaats op aarde. Zelfs als je niet weet hoe je moet zwemmen, of zelfs als je probeert te verdrinken, dan lukt dat er niet. Je kunt er niet verdrinken. Voor mij zit daar een wijze les in: je kunt zo laag terechtkomen, zo diep vallen als je nooit eerder geweest bent, maar God zal er altijd zijn om je op te tillen.”