Gisteren kwamen 70 landen bij elkaar in Parijs om met elkaar te spreken over de beste manier om zo snel mogelijk eenzijdig en geforceerd een Palestijnse staat uit te roepen. Maar is dat nou wel zo’n goed idee?
Vijf redenen waarom het eenzijdig erkennen van een Palestijnse staat géén goed plan is:
1. Je beloont één partij voor het mislukken van de vredesonderhandelingen
De inzet van de Palestijnen bij de vredesonderhandelingen is duidelijk: een Palestijnse staat op de Westelijke Jordaanoever. Omdat de onderhandelingen al lange tijd niks opleveren vinden steeds meer mensen dat deze Palestijnse staat er dan maar moet komen door ‘m eenzijdig uit te roepen. Daarmee beloon je dus één partij voor het mislukken van de onderhandelingen, terwijl de andere partij met lege handen achterblijft.
2. Je demotiveert één partij om de onderhandelingen te laten slagen
Als je van tevoren al aankondigt dat je bij het mislukken van de onderhandelingen één partij gaat belonen, wat voor belang heeft die partij dan nog bij het laten slagen van die onderhandelingen? Onderhandelingen leiden immers vaak tot een compromis waarbij je dus een deel van je eisen moet inleveren, terwijl je bij het laten mislukken van de onderhandelingen juist in al je wensen wordt voorzien.
3. Zonder onderhandelingen kun je geen Palestijnse staat erkennen
Je kunt wel ‘een Palestijnse staat’ willen erkennen, maar wat valt er te erkennen zonder onderhandelingen? De kaders van een Palestijnse staat kunnen juist alleen duidelijk worden als de twee betrokken partijen hierover hebben onderhandeld.
4. De Palestijnen streven naar een ‘Judenrein’ Palestina
“In de te vormen Palestijnse staat is wat de beoogde leider Mahmoud Abbas geen enkele plaats voor Joden. “Wat ons betreft is de definitieve oplossing dat er in ons land geen enkele Israëli -geen soldaat en geen burger- leeft”, zei Abbas. Wat zou er na de eenzijdige erkenning van een Palestijnse staat gebeuren met de 400.000 Joden die op de Westelijke Jordaanoever leven?
5. God zegt: ‘Het is Mijn land’
In de Bijbel lezen we op heel veel plekken dat God het land Israël (en dan met name Judea en Samaria, precies het gebied voor de beoogde Palestijnse staat) ‘Mijn land’ noemt. In Joël 3:2 staat zelfs letterlijk: ‘Mijn land hebben ze verdeeld’. Het is misschien begrijpelijk dat deze Bijbelteksten voor internationale politieke leiders nietszeggend zijn, maar als christenen kunnen we hierin wel een waarschuwing herkennen om niet al te gemakkelijk mee te gaan in de politieke stroom van vandaag.