Gisterenavond en vandaag is het in Israël Yom HaShoah: de nationale herdenkingsdag voor de slachtoffers van de Holocaust, of ‘Shoah’, zoals ze in Israël zeggen.
Vanmorgen was er een moment van twee minuten stilte. Er klinkt dan in het hele land een harde sirene die duidelijk maakt dat iedereen moet stoppen met waar hij of zij mee bezig is: automobilisten zetten snel hun auto aan de kant van de weg, de supermarktcaissière scant twee minuten lang geen boodschappen en de bakker bakt 120 seconden geen broodjes. In heel Israël ligt het leven eventjes compleet stil.
Bijna iedereen in Israël heeft wel familie die de Holocaust heeft meegemaakt, of die de oorlog niet wist te overleven. Het herdenken komt dus ook heel dichtbij. Dit massale heeft op zichzelf al iets indrukwekkends.
Shoah of Holocaust?
Voor het aanduiden van de massamoord op zes miljoen Europese Joden zul je in Israël het woord ‘Holocaust’ niet zo vaak tegenkomen. De Israëli’s gebruiken bij voorkeur het woord ‘Shoah’. Dat zit zo: Holocaust is afgeleid van het Griekse woord holokaustos. Dat betekent ‘geheel verbrand’. In het Grieks werd dit woord gebruikt wanneer het ging om een brandoffer aan een god. Omdat de Joden die vergast werden geen brandoffer aan God waren, vinden veel Joden het gebruik van de term Holocaust dus niet goed. Het woord ‘Shoah’ betekent in het Hebreeuws ‘vernietiging’ en is volgens veel mensen dus meer op z’n plaats.
Oorsprong Yom HaShoah
Yom HaShoah werd in 1953 ingevoerd door de Israëlische premier David ben-Gurion en wordt sindsdien elk jaar gehouden. Naast de minuut van persoonlijk herdenken zijn er in heel Israël natuurlijk officiële ceremonies. De bekendste is die in het Holocaustherdenkingsmuseum Yad Vashem in Jeruzalem. Daar steken ieder jaar de premier en president van Israël zes fakkels aan als nagedachtenis aan de zes miljoen Joodse slachtoffers en zeggen de opperrabbijnen van Israël gebeden op.
Yom HaShoah duurt nog totdat vanavond de zon ondergaat.
Lees ook: Yad Vashem: Ik heb gehuild
