In augustus ben ik (Noa) 10 dagen in Israël geweest met de jongerenreis van Isreality. Die tien dagen waren fantastisch. We hebben zo ontzettend veel gezien, beleefd en gedaan! De meest bijzondere dag van de reis was voor mij de vrijdag. We bezochten die dag het Holocaustmuseum Yad Vashem en maakten later die dag de start van de sabbat mee. Waarom dat zo bijzonder was? Dat leg ik je uit.
Yad Vashem
In Yad Vashem liep ik door het museum, waar het hele verhaal van de Holocaust verteld wordt. Hoe de Jodenvervolging begon, zich ontwikkelde en resulteerde in de moord op zes miljoen Joden. Het was superheftig om alle details te zien en te lezen. Wist je bijvoorbeeld dat in Oekraïne, vlakbij Kiev, een enorm massagraf is? Babi Yar heet het. In drie dagen tijd werden daar 33.771 Joden met de kogel vermoord. 469 mensen per uur. 8 mensen per minuut. Je kan je niet voorstellen hoe dat moet zijn geweest.
Lees ook: Yad Vashem, ik heb gehuild
Maar dat was niet het enige. Overal in Europa werden Joden vervolgt, op transport gezet naar de kampen en vergast. Yad Vashem geeft een schrijnend beeld van hoe de Holocaust is gegaan. Het zette me aan het denken: is de Holocaust iets van vroeger, of gaat de vervolging op Joden nog steeds door? Israël, de enige Joodse staat ter wereld, moet elke dag strijden voor zijn bestaansrecht en vrijheid. Bizar, toch?
Start van de sabbat
Diezelfde avond, na de indrukwekkende ochtend in Yad Vashem, stonden we bij de Westelijke Muur (Klaagmuur). Het was net voor zonsondergang, het moment dat de sabbat begint. Het was een drukte van jewelste: van alle kanten kwamen Joden om te bidden bij de muur en om de sabbat in te luiden. Er werd niet alleen gebeden, maar er werd volop feest gevierd. Mensen stonden te zingen, te dansen, te bidden. Iedereen was blij en enthousiast.
Bekijk het hier:
Zelf stond ik bij de kant van de vrouwen en opeens begon een groep soldaten met elkaar te zingen en te dansen. Iedereen mocht meedoen. Voor ik het wist stond ik arm in arm met een soldaat ‘Jeruzalem, stad van goud te zingen’ (maar dan in het Hebreeuws). Wat fantastisch dat de rustdag, de sabbat, met zo veel enthousiasme begint!
Het feit dat er zo veel soldaten bij de Westelijke Muur waren, vond ik treffend. Het was voor mij een besefmoment dat deze soldaten, mannen en vrouwen van mijn leeftijd, elke dag moeten strijden voor Israël en voor het Joodse volk. Zij vechten voor het land, zodat Joden hier kunnen leven in een vrij land.
Een bijzondere dag, die vrijdag. Een dag vol contrast. ’s Morgens het verhaal van de Holocaust, ’s avonds de start van de sabbat. Het Joodse volk leeft! Hoe erg mensen in het verleden, maar ook nu, ook proberen hen van de kaart te vegen, het zal ze niet lukken. Want de God van Israël zal niet sluimeren of slapen. Hij beschermt Zijn volk en brengt hen thuis in het Beloofde Land.
